hayat kurtarmak zordur, o kadar bilgiyi uygulama ile birleştirip karar vermek de... ancak en zor bölüm diye bir kıyas yapmak saçmadır. çünkü mühendislik fakültesi matematiksel zeka, mimarlık ise yetenek ister. kendi mesleğim için konuşacak olursam da konuşma yeteneği olmayan hayvancıkların derdini tam anlamı ile anlamak ve çözüm bulmak engin bir bilgi ve beceri ister.
dünyanın en önemli mesleğini yaptıklarındandır. insanları iyileştirmek, bundan gelir elde etmek. güzel bir şey. hele ki insanlara zarar verdiği için maddi kazanç sağlayanlara bakılacak olursa.
en zor bölümler ileri derecede fizik ve matematik isteyen mühendisliklerdir. özellikle inşaat mühendisliği. daha sonra tıp ve hukuk gelir. not : hukuk okuyorum.
hastalanıp da götünü doktora doğru domaltıp "neyim var benim :(" diye sorarken de bu mesleği küçültmek isteyenlerin aklında bulunması gereken konudur. ki en basiti o esas. ameliyat masasında yatmak da var mesela. babanın kalbi teklediğinde de doktorluğa bok atıp kendin tedavi et kardeşim tamam?
tıp okumayan birinin rahatça söyleyebileceği şey. aynı durum en zor bölümde okuduğunu düşünen tıpçıların misal 'diş okuyarak en zor bölümde okuduğunu sanmak' demesiyle birebir aynıdır. başka bölümleri okumadan hangisi daha zor değil nerden bilelim.
olayi sadece latince terimler ezberlemekten ibaret sanan tiplerin bok atmasidir. kardes bunun kadavrasi var, ameliyati var; dis hekimligindeysen milletin agiz kokusu var; ellerinin arasinda bir insanin hayati var. en zor bolum degil elbette cunku her fakulte ayri kulvarda, karsilastirilamaz. mesela bir hukuk fakultesi de zordur. onca kanun ezberleme, adli tip ta ceset inceleme morg falan... arkeologluk var. cehennem gibi sicakta aman su canagi kirmadan cikaralim diye kucucuk fircalarla, kucucuk kasiklarla kaziyorlar yeri.
gel gelelim bir tip fakultesine onemsiz diyemezsiniz. adamlar hayat kurtariyor yahu. gece gunduz dinlemeden yedi sekiz saatlik ameliyatlara girip; ici disina cikmis insanlari dikiyokar. biraz saygi.
ülkemizde verilen eğitim seviyesine göre en zor bölümlerden birisi hatta en zoru tıp olabilir. zaten 6 yıllık eğitim olması bile yeter zor olduğunu anlamaya,
ancak.
almanya da, amerika da, fransa da, japonya da ve bu gibi gelişmiş ülkelerde ki tıp öğrenimi daha mı kolayda hastalıklarla mücadeleyi o ülkelerden takip ediyoruz, bunun sebebi o ülkelerde eğitimin daha kaliteli ve zor olması olmasın.
tüm mühendislikler ve zor olduğu iddia edilen diğer bölümlerde de aynı açmazla karşı karşıyayız.
en zor bölüm bizimki iddiasında bulunan sevgili tıpçı arkadaşlar, kendinizi tatmin için böyle başlıklar açıp, ve bu başlıklar altında sidik yarıştıracağınıza mezun olduğunuzda, kansere, aidse hatta gribe çare bulmanızı geçtim, hipokrat yeminine uygun davranın yeter.
tıbbın ezber olduğunu zannedip, tıpçılara burun kıvırıp, okula sadece sınav haftalarında gitse de olabilecekken orada burada oyalanarak ulaşamadığı ciğere murdar demekten daha mantıklı olduğu kesindir. *
adamlar şayet kredili sistemde okuyorlarsa genelde diğer bölümlerde okuyan yaşıtlarının aldığı kredi sayısı kadar ders almaktadır. farkı anlayamayanlar için açıklayayım bir ibf öğrencisi bir dönemde devam zorunluluğu olmayan 3 kredilik 5 dersten 15 kredi alarak iki haftada 5 sınava girerek okul okuduğunu zannederken bir tıpçı bir dönemde seçmelilerle birlikte yaklaşık 15 dersten 30 kredi alır ve o iki sınav haftası sabah akşam sınavla geçer. sınavlar arasında ne zaman uyuyacağını bile önceden planlamak zorunda kalabilir. diğer bölümlerde okuyanların aldığı derslerle kendilerinin aldıkları derslerin kalitesi mukayese kabul etmez zaten. ayrıca genelde aldığı bütün dersler meslek hayatının bir noktasında karşısına kullanılmak üzere çıkacaktır yani bunlardan sorumludur. öyle okuduğu bölümle yaptığı işi kendisi bile örtüştüremeyenlerin laf atabilecekleri bir durum değildir anlayacağınız.
Dışarıdan bakanların; tıp okuyanların düşünceleri hakkında atıp tutmalarının ne denli beleş olduğunu gözler önüne serer.
Adamın işi yok; çekemiyor, tıpcı elemanın vize-final zamanını kendine dert ediniyor. Hayır yani nedir çekemediğin? öyle sanıldığını nereden biliyorsun? *
Otur ezberle diyen arkadaş; seni de bekleriz, çok zor değil.. önce otur ezberle kazan; sonra gel ezberlemeye devam et ve en kral ol. Hakkın neyse verilir sıkıntı yok... yeter ki kıçını devirip yatıp; totoşunu kaldırmaya üşenenlerden olup, klavye delikanlısı olma! Çok var onlardan. Kolayı seçme!
en bi dinsizi bile yeri gelince "doktorluk kutsal meslek" falan der. "ülen doktorluk kutsal da, senin tüm tetkiklerini yaptığın elektronik cihazları yapan mühendislerin mesleği kutsal değil mi" dedirtirler insana zorla. tıp öğrencisini al, odtü elektronik veya makineye gönder, hanyayı konyayı anlar.
bir gün 'asistanların bile bilmediği bu burun kaslarını bize öğretmenizdeki amacınız neydi' diye sormuştum bir hocaya, 'yani bize neyi vermeyi amaçlıyorsunuz??. sosyallik, popülerlik, tarz, dış görünüş, bir sevgilinin ve aktif bir cinsel hayatının olup olmaması gibi 'önemli' birçok konu varken bizi bu bir yığın ıvır zıvırla uğraşmak zorunda bırakmalarının hoşlarına giden garip, sadistçe ve benmerkezci bir tavrı vardı. zamanında kendisinin yaşamamış olduğu hayattan ötürü gelen bir 'ukte' ve her seferinde bizi yetersiz bularak daha da zorlamalarının sebebinin zor şartlardan geçmelerinin onları 'gaddarlaştırmasıyla' sonuçlandığını biliyorum. burada sidik yarıştırmaya gerek yok. fakat özelleşen bu hastane politikaları, doktorların işçi statüsüne konularak devletiyle ve halkıyla olan 'gönül bağı' aradan çıkarıldıktan sonra hayat kurtarmasının beklenilmesi, yapılan haksızlıklar, her hocanın gaddar ve sözlü sınavlardan çıktığında ağlayan kızların olduğu, şiddet, sosyal hayatın olmaması ve ciddi anlamda yerden bele kadar gelen notların tek tek ezberlenmesi ve sabahlamalar ve alttan ders alma gibi bir lüksümüzün olmadığı gibi bu şartlarda en azından bu konuda hakkımızı 'savunuyor' olmamızı, 'sanıyor' olarak yorumlamayın.
