tüm ilkokul öğrencilerinin hayalidir. ortaokulda mühendisliğe döner bu hayal, lisede de hukuka. üniversite sınavı sonrasında ilk tercih ise işletmedir.
gerzekliğin dik alasıdır.. ne yağız delikanlılar ne selvi boylu kızlar telef olmuştur bu uğurda..oku oku bitmez, bazen arkadaşlarını,bazen aileni, bazen kendini unutursun...sonra dersin hay kafama sıçayım, nasıl bir hata yapmışım ben..sonra tekrar okursun..arada efkar basar, içersin...yine okursun..küfredersin..okursun..birçok insan gelir geçer hayatından..sen okursun...seçimler olur, hükümetler değişir..okursun... hayat geçer gider.. okursun.. evet böyle birşeydir tıp okumak..
1 yıl hazırlık..6 yıl fakülte..1 yıl uzatma.. 5 yıl uzmanlık eğitimi .. böyle birşeydir aşağı yukarı tıp okumak.. göte gelmektir..
"açılın ben doktorum" deme karizmasına ulaşmak için yapılması gereken şey. o kadar çile çektikten sonra ben o karizmayı napayım. şu saat olmuş gözlerim kör olmak üzere nerdeyse. yaşıtlarım belki çocuklarını falan seviyor ben hâlâ hoca yıkama yağlama işindeyim. mesleği sevmiyorsanız çekilecek bi şey değildir. hele o scrubs var ya scrubs! hayâllerimle oynadınız olm. pişmanım ve geriye dönüşüm de yok. kısacası tıp okumak yeteri kadar inek değilseniz korkunçtur (ki ben inektim, bu beni bile aştı). bi zamanlar sevdiğiniz meslekten bile soğursunuz.
1 ay önceden evine dönenler olduğu halde daha finale 1 hafta olmasıdır tıp okumak.
herkes 1 aydır tatil yaparken henüz tüm sene puanının %50'sini alacak sınava girilmiştir. onunda %35'lik diliminin sonucu bellidir hani.
finale sınıfta kalma korkusuyla girmektir.
ders notlarının özetinin sadeleştirilmiş halinin yaklaşık 900 sayfa olmasıdır. salt bilgidir. ıvır zıvır fakülteleri aşağılamak bile istemezsiniz, öylece kabullenirsiniz onların hikaye tadındaki "bir şeylere giriş" kitaplarını.
sağlık olsundur, ama sınıfta da kalmamak lazımdır, dua edin leyn, 63 ortalama tutturmam lazım!
Ayın sadece ilk haftaı haricinde sürekli ders çalışıp, hayatını derslere ve her ay olan komite sınavlarına göre planlayıp, stajda vizitlerde hocanın hakaretleri karşısında hastaların yanında yerin dibine girip bir de o bozuk moral ve 4 saatlik uyku ile evde hastanın hastalığına çalışıp, gece ya da haftasonu servise yatırılan hasta için işi gücü bırakıp hastaneye gidip, iki güne bir nöbet tutup ertesi gün de işe devam edip toplamda 3 bin maaş+ bin lira da döner sermayeye mahkum olmayı kabul etmek demektir. Tüm bunlara rağmen bir hasta, bir can hepsine değer diye düşünmektir. Bir dakikan bile boş geçtiğinde ben bu vakitte bir kelime de olsa bir şey öğrenip, bir kişinin hayatını kurtarabilirdim diye vicdan azabı çekmektir. Tıp okumak başlı başına çok farklı bir duygudur zira tıp bilimden ziyade bir sanattır.
