“Zayıfmış gibi yaparak güç kazanırsınız. Kendinizi güçsüz göstererek diğer insanların kendilerini güçlü hissetmelerini sağlayabilirsiniz. insanların sizi kurtarmalarına izin vererek siz onları kurtarırsınız.”
chuck plahniuk'un amerikan kültürünü ve anlamsız amaçsız bireyini anlattığı en iyi romanlarından biridir.
--spoiler--
insanlar dünyanın güvenli ve düzenli bir yer olması için yıllarca çalışırlardı. ama hiç kimse bunun ne kadar sıkıcı olabileceğinin farkında değildi. bütün dünyanın parsellendiğini, hız limitleri konduğunu, bölümlere ayrıldığını, vergilendirildiğini ve düzenlendiğini; bütün insanların sınavlardan geçirildiğini, fişlendiğini, nerede oturduğunun , ne yaptığının kaydının tutulduğunu düşünün. hiç kimseye macera yaşayacak bir alan kalmazdı, satın alınabilirler hariç. lunaparka gitmek gibi. film izlemek gibi. ama bunlar yine de sahte heyecanlardı. dinazorların çocukları yemeyeceğini bilirsiniz. büyük bir sahte afetin olma şansı bile oy çoğunluğuyla ortadan kaldırıldı. gerçek afet veya risk ihtimali olmadığından, gerçek kurtuluş şansı da ortadan kalkmış oldu. gerçek mutluluk yok. gerçek heyecan yok. eğlence, keşif, buluş yok.
bizi koruyan kanunlar aslında bizi can sıkıntısına mahkum etmekten başka bir işe yaramazlar.
gerçek karmaşaya ulaşamadığımız sürece, asla gerçekten huzurlu olamayacağız.
herşey berbat bir hal almadığı sürece, yoluna da girmeyecek.
--spoiler--
--spoiler--
zayıfmış gibi yaparak, güç kazanırsınız. kendinizi güçsüz göstererek diğer insanların kendilerini güçlü hissetmesini sağlayabilirsiniz.insanların sizi kurtarmasına izin vererek aslında siz onları kurtarırsınız.
tek yapmanız geren nazik ve minnettar davranmaktır. bu yüzden ezilen taraf olmaya devam edin.
insanların üstünlük taslayabilecekleri birine ihtiyaçları vardır. bu yüzden fakir kalın.
--spoiler--
--spoiler--
sahip olacağın her şey, bir gün kaybedeceğin şeylerden sadece biridir.
--spoiler--
"eğer bunu okumaya niyetliyseniz vazgeçin." gibi kışkırtıcı bir cümleyle başlayan ve böyle yarım sayfa kadar devam eden, chuck palahniuk kitabı. insan bu tür cümlelerle dolu bir paragrafı okuyunca "dur bakim dur... dur... dur" deyip onbinlerce(!) kitabının bulunduğu kütaphane(!)sine(yani gıçı gırık bi kitaplık bu anca demek) çok bilmiş bir edayla koşabiliyor. sırf "bingooo!" diyebilmek için yaratıyor da olabilir bu teatral havayı. olayı akışına bırakırsak, koşmaya başlarken akıldan geçen şu tabi; bu cümleleri paragraf halinde hatırlıyorum (paragraf halinde hatırlamak! ahey ahey ahey) sanki hakan günday ın bir kitabında. işte bu. ağız sularını akıtarak önsöz, mönsöz falan filan karıştırırken, error error aradığınız tıpatıplığa rastlanamadı. biri yanağınızdan makas alır da hani bide göz kırpar, sonra siz hiçbir şey diyemeden o arkasını dönüp çoktan kapıdan çıkıp gitmiş olur, durumunuz o şekil. kitabın başına döndüğünüz de kitap dile gelir de adanalı dilber şivesiyle size şöyle der, "noldu dıkhandın mı?"... ama yok sankii sankii, dejavu gibi sanki. sanki bi jennetten kovulan entrisi bu hissi vermiş olabilir mi?...hatırlıyorum işte bi yerden banane lan.
işte kitaptan bir paragraf çok umurunuzdaysa, yalnızca bir paragraf. konusu anlaşılıp sürprizi bozulmasın diye(!);
"gerçek dışı şeyler gerçeklerden daha güçlüdür. çünkü hiçbir şey sizin hayalinizdeki kadar mükemmel olamaz. çünkü sadece elle tutulamayan fikirler, mefhumlar, inanışlar ve fanteziler kalır. taşlar ufalanır. ağaçlar çürür. insanlar da maalesef ölürler."
tıkanmayın, dostça kalın.
"ben ihtiyaç duyulmak istiyorum. benim birisinin hayatında vazgeçilmez olmaya ihtiyacım var. bütün boş vaktimi, egomu ve dikkatimi yiyip bitiricek birine ihtiyacım var. bana bağımlı biri. karşılıklı bağımlılık."
sıradışı ve gayet samimi bir kurguya sahip sürükleyici bir 'loser' hikayesi arz eden 'yeraltı' işi kitap; filmi çekildi. 26 eylül'de abd'de gösterime girecek filmin 'trailerı' kitabı okuyanlar için pek bir hafif ve popüler kalıyor... http://www.foxsearchlight.com/choke/
Kitabı, kesinlikle film uyarlamasından daha iyi olan Palahniuk eseri.
kitabın son sayfalarından:
"Hayatımızın geri kalanını, dünyanın bize kim olduğumuzu söylemesine izin vererek geçirebiliriz. Akıllı veya deli. Aziz veya seks bağımlısı. Kahraman veya kurban. Tarihe bırakırız, iyi mi yoksa kötü mü olduğumuzu söylemesini.
Geçmişimizin geleceğimizi belirlemesine izin verebiliriz.
Ya da kendi adımıza karar verebiliriz.
Onca koşuşturmadan sonraa, vardığımız nokta gecenin köründe, bir hiçliğin ortası.
Ve belki de bilmek önemli değildir.
Şu anda durduğumuz yere, karanlıktaki yıkıntıların arasına kurmaya çalıştığımız şey herhangi bir şey olabilir."
--spoiler--
işte bu noktada, sanki gerçek insanların izlediği bir pembe dizideki insanlar tarafından izlenen bir başka pembe dizideki insanların izlediği bir pembe dizide oynuyormuşum hissine kapılıyorum.
--spoiler--
Chuck Palahniuk'un dövüş klubünden sonra beni benden alan ikinci eseridir.Filmi kitaptaki etkiyi bırakmaz.Sam Rockwell'in müthiş performansı için izlemeye değecek bir film denebilir.
