aslı türklerin ilk mezhebinin aleviliğe çok yakın olması olacaktı.
malum, peygamber bölünmeyi istemesede topluluklar büyüyünce bölünme kaçınılmaz oluyor.
ve konu din olsa bile insan ihtiyaçlarına göre yeni yaklaşımlar sergilenebiliyor.
mesela namaz saatleri felan değiştirildi geçen günlerde. sanırım sabah namazı.
onaylayıp onaylamamak açısından değil tespit açısından yaklaşıyorum.
şimdi taa 1500 lere kadar türklerin çoğunluğu göçebe. bu tarihlarden sonra yerleşik düzen yaygınlaşıyor.
biz osmanlıyı oluşturan türkler islamı kabul ettiğimizde de göçebeydik ve artık islamı türklere kim öğrettiyse bunlar ibadet işini türklere uygun olacak şekilde esnetti.
belkide kendimiz esnettik, orasını bilemiyorum.
ve türklerin islamı yorumlamasının ilk şekli ortaya çıktı.
bu göçebe yaşam tarzına uygun bir yorumdu.
işleri aksatma ihtimali olan ibadetler birleştirildi ya da daha kolay hale getirildi.
türklerin eski ibadet şekilleri bu tarzın içine girdi mesela semah etmek.
bozkırda kadın da fiziki bir güç sahibidir ve bu gücü eve kapatmak büyük bir iş kaybı deemekti ve kaç göç olayı benimsenmedi.
daha bir sürü adaptasyon gerçekleşti.
o yüzden, milliyetciyim diyen insanların mezhep eleştirisinde bulunurken daha tutarlı olması lazımdır.
hani milletimi yücelteyim derken, eleştiri konumunda olmamak lazım.
işin garibi ise bazı alevi çevreleri de benzer bir yanılgıya düşüp milliyetçiliği eleştirmektedir ki kendileri öz be öz türklüğün kendisidirler.
bu mezhep ayrımlarının derinleşmemesi sevindiricidir hatta gitgide unutulmaktadır.
pek çok çift farklı mezheplerden insanlarla evlenip kendi inançlarını sürdürmeye devam edebilmektedir ki olması gereken de budur.
