türkçülerin genel durumlarını inceledim çevreme bakarak, bir çoğunun babası düşük gelirle çalışıyor, işçi yani. o kadar sene babasının alın teriyle okul okuduktan sonra hainlik kıymet bilmezlik edeceklerini sanmıyorum, insan olan etmez yani. parası olan da türkçü olmaz zaten, kendimden biliyorum para bok olduğu için siyasetten sıyrıldık. ülke batarsa batsın dünya sikime minare götüme afedersiniz.
9 ışık okuyarak gerekli bilgiyi edinebilirsiniz. işçilerin komünist sistemde bile emeğinin yarısı kadar ücret alınamadığı gerçeğiyle karşı karşıyayız. türkçüler bunu sonlandırabilir. komünizm gibi herşey devlete bırakılmaz. bu yüzden insanlar tembelleşmez. neo-liberalizm gibi olmasa bile sermaye sahiplerine izin verilir. fakat işçi-patron arası uçurum olmaz. bilim, teknik ve sanayi gelişimine önem verilir. köylü nüfus %5-10 arasında sabitlenir. kalan köylülere teşvik için yardım edilir ve geri kalmaları önlenir. marmara bölgesi en son yatırım alacak bölge olur. anadolu nüfusu dengelenir. iş için insanlar büyükşehirlere göçmek zorunda kalmaz. siyasi açıdan korparatizm diye isimlendirilebilir. kapitalizm gibi sömürmez ve komünizm gibi tembelleştirmez. cumhuriyetimizin ilk yıllarındaki gibi dengeli bir ihracat-ithalat grafiği ortaya çıkar.
solidarist korporatizmdir. nitekim, kemalist karma ekonomi dediğimiz sistem de sonuçta kuruluştaki türkçüler tarafından geliştirilmiştir. dönemin büyük sanayi atılımları da -solidarist olmasa da- korporatisttir ve korporatist sistemler, türkiye dahil başarılı olmuşlardır. (burada faşist ve komünist diktatörlüklere gönderme olsa da, devletçi ekonomiden bahsediyoruz, sosyal ırkçılıktan değil.) "artık dünya 1930'ların dünyası değil, küreselleşme çağındayız" yanılgısı ise, dünün komünist bugünün yeni-kapitalist ülkeleri tarafından kırılmıştır. yani marksistler başta olmak üzere birçok ekonomistin de kabul ettiği şey, ideoloji ne olursa olsun, ülkede yeni bir sistem kurmak için aşırı devletçi bir dönem farzdır.
yarı kapitalist/ulus devletçi, anti-marksist içeriği nedeniyle komünistler tarafından eleştirilmesi normaldir. ekonomide türk-kürt ayrımı yapmaz, şakacı seni. tabii devletin eli liberalizm/kapitalizmdeki kadar görünmez olmadığından, hükümetin tercihi önemli bu konuda. türkçüler aynı zamanda turancılığa yatkın olduklarından bölgesel örgüt olarak türk cumhuriyetleri ile bir kapalı ekonomik birliğe gitmek isterler. (şu anki rusya faktörü ve avrasya birliği ile türkiye'nin ab'ye mahkumiyetinin dışında idealist düşünüyoruz tabii.) gerçekçi düşündüğümüzde orta asya üzerinde bu kadar amerikan, rus, çinli tezgahları dönerken, ulusal kaynakların yönetilmesi kadar, türkçülerin doğal olarak benimsedikleri orta asya'nın kaynaklarını ekonomide kullanmamaları da düşünülemez.
ülke kaynaklarının önlenemez şekilde çarçur edilmesinin bir an önce sona erdirilmesi.
kesin bir kararlılıkla israfın önünün kesilmesi.
ülkenin tarım ve hayvancılık alanında kendi kendine yeten bir ülke haline gelip bunun kalıcılığının sağlanması.
ülkenin tüm kaynaklarının seferber edilerek alt gelir grubunun standartlarının yükseltilmesi
