her renkten her milletten çocuğun ana dilimi konuşuyor olması göğsümü kabartıyor.
ne zaman izlesem o çocukları tüylerim diken diken oluyor ve gözlerim doluyor.
fakat bu gurura yenilmemek lazım, daha çok ülkeye gidip daha çok okul açılmalı.
yalnızca gülen hareketine mensup okulların katılıyor olması duyduğum bu gururu buruk bir hale getiriyor.
oysa ki ülkemizde bir çok vakıf var, bunlar türki cumhuriyetler başta olmak üzere afrika, orta doğu ve latin amerika gibi ülkelerde okullar açabilirler hatta açmalıdırlar.
o zaman işte bu olimpiyatlar daha çekişmeli hale gelecektir.
ileriki yıllarda bu çocukların ve daha binlercesinin ülkelerinde yüksek makamlarda yer alarak "Türk'ün Türkten başka dostu yoktur" düşüncesini çürüteceğini düşünerek duyulan gururdur.
