yanlış bir önermedir. zira, türkçe kelimesinin türkçe olmadığını düşündüren "türkçede iki ünsüz** yan yana gelmez" kuralı istisnaî açılımları içermediği için yüzeysel bir yargı olmaktan ve liselerde verilen kolaycı eğitimin bir sonucu olarak kalmaktan öteye geçmez.
türkçe tdk'nın sözlüğünde de türkçe bir kelime olarak alınmıştır. ayrıca tarama sözlüğünden yararlandığımız zaman da türkçenin "türkçe" bir kelime olduğunu rahatlıkla görebiliriz.
bunun sebebi şudur: "türkçede kelime sonlarında her çeşit çift konsonant değil, ancak şu çift konsonantlar bulunabilir:
lç, lk, lp, lt
nç, nk, nt
rç, rk, rp, rs, rt
st, şt." **
ek olarak: türk kelimesinin sonuna eklenen -çe isimden isim yapma eki olduğu için sessiz harfle başlaması kelimenin kökenini belirlemesi açısından etkisiz elemandır. kullanılması morfolojik açıdan caizdir. *
türk adı ilk defa orhun yazıtlarında geçer. ordaki şekli ise türük budun (türk kavmi) şeklindedir. yani türeyen, çoğalan anlamındadır. ancak bu m.s. 8. yüzyıl türkçesi yani köktürkçedir. daha sonra m.s. 10. yüzyıldan itibaren islami edebiyat tesirine giren türkçe'de dilin bazı özellikleri de değişmiştir. günümüzde 21. yüzyıldayız. yani ilk türkçe metinlerden itibaren arada 13 asır geçmiş. diğer bir deyimle 1300 yıl. değişime uğrayan dil doğrultusunda bazı kelimeler tabii ki değişecektir. ayrıca türk isminin anlamıyla ilgili olan çelişkiler de (bazı bilim adamları türük kelimesinin türeyen anlamına gelmediğini, güçlü ve kuvvetli anlamına geldiğini savunur, bir kısmı ise törelerine bağlı anlamına geldiğini savunur) bu konudaki düşünceleri sağlamlaştırır. bu yüzden türk kelimesinin sonunda iki tane ünsüz değil de iki ünsüzün arasında bir "ü" vokalinin olduğu apaçık bilinmektedir. bu tezler ise başlıkta yazan önermeyi çürütmektedir.
türk, ark, sarp, pars... gibi örneklerde görüldüğü gibi; iki ünsüz, kelime sonunda yanyana gelebilmektedir.
yanyana olmamaları gereken durum, hecenin başlangıç düzlüğünde ivme kazanırkenki anıdır, bitişi görüp hız kesmeye başlayınca artık iki ünsüz de yanyana gelir, ünsüzle başlayan bir ek alıp arkayı üçlerler bile, kim ne karışır.
ayrıca türk kelimesi orkun yazıtlarında türük şeklindedir ve zamanla değişimi sonucunda o hale gelmiştir. iki ünsüzün yanyana gelememesi orkun yazıtlarının baştan aşağı türkçe olmaması demektir. gülünç durumdur.
