şehzadelerin, padişah ve ordu karşısında kılıç kuşanma töreninde ettiği yemin. yükselme döneminin sonuna kadar kullanılmış, sonraları bu güzel adete önem verilmemiş, kullanılmamıştır. bu yeminde, alevilik/bektaşilik etkileri görülür. yavuz sultan selim han'ın bile önem verdiği bu güzel yeminin sonralarda kullanılmaması acı vericidir.
"bismişah allah allah! hü!
yolum, yolunuz...
kolum, kulunuz...
dolum, dolunuz...
dinim, dininiz...
başım yolunuzda,
canım uğrunuzda,
malım, törenizde kurban!
dilim tercuman erenlerden ferman,
tuz,su ekmek gördüm...
yoldan ayrılırsam;
tuttuğunuz kılıç boynuma doğrak mürdüm!
gerçekler demire bir gayretine ya ali hü!
(ordu)ey muaviye ümmeti ey düşmanı muhammedi siz küfrani biz şükrani,siz bitaraf biz bitaraf!
(padişah)gök girsun kızıl çiksun!
kendi kılıcımda doğranayım yer gibi kertileyim,
toprak gibi savrulayım..."
