hümanistlik en büyük hatamız. her zaman her toplumun değerlerine sahip çıkmak, fermanlarla ıslahatlarla koruyup kollamak. belki en doğrusunu yaptık ama gerçek hayatta işlemez bu, gerçek hayatta işleyen kural için (bkz: 4 s kuralı).
Çok farklı dönemlerde çok farklı hataları mevcuttur.
* ikili yönetim benimsemeleri.(devletleri doğu - batı diye ikiye ayırmaları. Yıkılmayı kolaylaştırdı.(orta Asya Türk Devletlerinde)
* Kültürel asimilasyon iran ve acem kültürünü benimsemeleri ve türk diline gereken önemin verilmemesi.
* anadolu türk devletlerinde iran etkisi sürerek devam eder ve memlük kralı Baybars'ın moğol tehlikesine karşı desteklenmemesi.
* osmanlı döneminde ise en büyük sorun veraset sorunudur. birçok zaman devlet yıkılma ve kaos içine düşmüştür.
* Osmanlı Devleti'nin kendisini batıdan üstün görmesi ve geliştirmeye gerek duymaması.
* osmanlı devleti'nin anadolu'yu ihmal etmesi ve gereken önemi vermemesi.
* süveyş kanalı projesi ve don volga nehir projesine gereken önemin verilmemesi.
* rus knezliklerini görmezden gelme ve rus tehlikesini anlayamama.
hümanizme ve islamcılığa kapılıp dünyayı ele geçirme fırsatını tepmeleri..
en basitinden osmanlı'yı ele alın..türk'ün kanı ve canı üzerine bina edilmiş bir imparatorluğu,türk olmayan unsurların ihaneti ile rezil edip bırakmışlardır..
yani yapılan yanlışa tanım bulmak da zor..
''islam'' desen islam da değil..çünkü islam bile bu kadar large değildi..
tuhaf ahmakça bir hoşgörüydü osmanlı'nınki..1490'da yahudileri bile ispanya'dan istanbul'a yerleştirip,devletin ve islam aleminin başına bela edecek kadar..
yani eğer osmanlı'da zerre kadar timur'un aklı olsaydı,şu anda dünya bizimdi..
abartmıyorum bakın..
timur ve cengizhan'daki zekanın onda biri yoktur osmanlı'da..
adamların kurduğu medeniyet bugün bile ayakta ve dağılmadan duruyor olduğu halde..
bizimkisi ise hoşgörü ayağına 1500 parçaya bölünmüş vaziyette..
üstelik az daha kendi toprağımızdan da oluyorduk..
ikinci viyana kuşatmasıdır. hiçbir şekilde mantığa uymazken yapılan kuşatma sonucu, duraklama devrine girdik ve çöküşün sinyalleri yavaş yavaş verildi.
safeviler savaşından sonra yavuz sultan selim irandaki bilim ve ilim adamlarını istanbula getirmiştir. bu adamların asıl mantalitesi yeniliği, çağdaşlığı değil garp alemini, ahiretini düşünmek olduğu için osmanlının bir icadı veya bir gelişmesi o tarihlerden sonra yoktur. günümüze kadar bunların sıkıntısını çekip duruyoruz hep.
mutsuz halklar, türk milleti adına hareket ettiği sanılan bir zihniyetin kucağımıza bıraktığı bir beladır.
osmanlı devletinin külleri üzerine inşa edilen bu devlet, türk milletinin hakiki ergenekonu olmuştur. çünkü o devletin sıkı ve katı kuralları sayesindedir ki türk milleti, batı için tehlike olmaktan çıkarılmıştır. dininden koparılmıştır, tarihinden ve geleneğinden koparılmıştır.
