sanılanın aksine seve seve değil kılıç zoruyla başka türlü olmuştur.
şamsnizmin zaten göktanrılı bir din olması dolayısıyla islamiyete yakın bir din olması gibi resmi tarih uydurmalarının aksine, 700 lü yıllarda araplar ın binlerce türkü horosan da kılıçtan geçirdikleri ve ancak göt korkusundan boyun eğen ve islamiyeti seçen türklerin yaşamalarına izin verdikleri bilinmekte.
boyun eğip biat eden ve islamiyeti seçen tayfanın bugün devam eden soyları da zaten atalarının kim olduğunu inkar etmez niteliktedirler. insan, keşke hep yahudi kalsaydılar da sadece kılıç zoruyla dinlerini değiştirmeyecek kadar onurlu olanları yaşasaydı diye de düşünmeden edemiyor.
islâm'a büyük, savaşçı bir millet kazandırmakla birlikte türk milletini daha da şereflendirmiştir.
bununla birlikte, türklerin islâm'a geçişlerini tamamen kılıç zoruna bağlamak doğru değildir. zirâ askerî başarılar, karşısında başarı kazanılan toplumları eski dininden uzaklaştırmakta tek başına yeterli değildir. öyle olduğunu kabul edersek islâm coğrafyasını talan eden ve karşısındaki her orduyu mağlup eden moğolların nasıl müslüman olduklarını açıklayamayız.
aynı şekilde askerî açıdan roma ile baş edemeyeceği gayet açık olan isevîliğin ise bu mücadeleden -tahrif edilmiş, bir roma-isa sentezi olarak çıkmış olarak da olsa- muvaffak çıkmasını da açıklamak pek kolay olmaz.
kaldı ki gönülden olmayan din değiştirme hareketleri, yeni geçilen dini ulaştıran gücün tahakkümü kalktığı vakit etkisizleşir ki yahudi iken müslüman olan türk gruplarının sonradan tekrar eski dinlerine girdiğini görüyoruz.
türk milletinin eski inançları ile islâm arasında bir benzerlik bulunduğu ise safsata değil gerçekliktir. ibrahim kafesoğlu türk millî kültürü ve türk-islâm sentezi eserlerinde bunu muazzam şekilde açıklamıştır.
eski türk inancında bir ruhban sınıfı olmaması, gök ile tanrının özdeşleştirilmesi sebebi ile türk tarihinde putun görülmemesi -zirâ gökyüzünün putlaştırılabilmesi mümkün değildir- bunlara örnektir.
türk milletinin islâm'a geçmesi başta belirttiğim üzere türk milletinin hayrına olmuştur. islâm medeniyeti içerisinde, islâm öncesi gelenekleri de kullanarak tarihinin zirvesine ulaşmış; devlet kurma yeteneği en üste çıkarak osmanlı devleti gibi bir harikayı inşâ etmiştir.
ortaasya şamanist moğol baskılarından kaçan türk boyları akın akın batıya doğu göç eder. maveraünnehir coğrafyasına yaklaşıldıkça müslüman arap kabileleriyle ticari ve kültürel ilişkiler başlar. o dönemde müslüman araplar, mecusi fars ve hristiyan roma'yla yoğun bir şekilde savaş halindeydiler. müslüman araplar, hayatı at üstünde geçen ve sayıca çok fazla olan bu savaşçı türk boylarına kendi saflarında yer almalarını ve bu şekilde savaş ganimetlerine ortak olmalarını teklif ediyorlardı. halbuki rum ve farisiler bu tür vaadlerde bulunmuyorlardı.
sayıca çok üstün olan bu savaşçı türk boyları müslüman arapların yanında yer alarak islam ordularının başarı kazanmasında büyük rol oynadılar ve kazanılan ganimetlerle kısa zamanda büyük zenginliklere sahip oldular. bu askeri ve ticari ilişkiler araplarla türklerin bir arada yaşamalarına vesile oldu. türkler, müslüman arapların dininde özellikle cihad, ibadet ve temizlik ilkelerinden çok etkilenerek hiç bir zorluk göstermeden islamiyeti kabul etmişlerdir.
müslüman araplarla birlik olmayıp hristiyan roma ile iş birliği yapan peçenek türkleri istisnadır tabii. peçenekler roma ile işbirliğine giderek anadolu içlerine yerleşip hristiyanlaştılar. ama peçeneklerin sayısı çok azdır. mimar sinan da bu peçenek türklerinden devşirme bir hristiyan türk ailenin çocuğuydu sonrada devşirme yolu ile müslüman olmuştur.
türk kavimlerinin sayısı çok fazla olduğu için türklerin boy boy müslümanlığı kabıl etmelerinden hemen sonra arap müslümanlar bu bölgeleri terketmişler cihad görevini müslüman türklere devretmişlerdir. çünkü o devirde bölgedeki türk nüfusu gerçekten çok fazlaydı. buhara, semerkand, horasan gibi vasat şehirler doğudan göç eden türkler tarafından kısa sürede bölgenin en kalabalık şehirleri haline geldiler.
bölgedeki müslüman arapların yaklaşık üç katı nüfusa sahip olan türklerin kılıç zoruyla islamiyeti seçtiğini savunmak ahmaklıktır aptallıktır geri zekalılıktır.
türklerin zekasının en büyük örneğidir. japonlar için zeki derler birde, ama demek ki yeterince zeki değillermiş. ama bir gün onlarda doğru dini seçeceklerdir. kapitalist amerika ise kağıt parçası olan paranın köpeği olmuş durumda.
türkler islamiyeti seçerek ve bu eşsiz değere asırlardır bağlı kalarak ve ezele kadar sahip çıkarak yine bu eşsiz, mükemmel kararın doğruluğunu yaşamaktadırlar.
kimi türkler vardır (genelde sonradan türk olanlar) onlar islamiyeti seçmek zorunda değiller, istedikleri inancı yaşayabilirler. islamiyet dini hoşgörü dinidir, kimseye zorlama yapılmaz.
sigmund freud'un dinler tarihi hakkındaki tezi insanlığın totem-tabularla başlayan dini öyküsünün çok tanrılı dinlere evrileceği ve zamanla tek tanrılı dinler ile devam edeceğini söyler. inanışlara şekil veren detaylar uhrevi gerçekler değil, insanların tâbi olddukları sosyal ve siyasal sistemlerdir.
gereksizce kısaltılmış, kuru bir açıklama ile, çeteden bozma kavimler halinde yaşayan insanların totem'leri vardır, başka kavimlerle ticaret benzeri yollarla etkin iletişim içine girdikçe totem'ler paylaşılır ve çok tanrılı dini mit'ler oluşur. yaşanılan coğrafya'daki emperyal siyasi iklim zamanla tek tanrılı dinleri doğurmuştur.
tarihte bilinen ilk tek tanrılı din denemesinin, en güçlü emperyal kültür olan mısır'da baş göstermesi teori adına kanıttır. ancak bu ilk tek tanrılı din ibrahimi dinlerin iddia ettiği gibi musevilik değil, firavun akhenaton'un güneş dinidir. yani museviler tarafından değil, mısır'ın hakim gücü tarafından icat edilmiştir. yahudilerin kendi tek tanrılı dinlerini ortaya çıkarmalarını, kendisi de bir yahudi olan freud, akhenaton'un diniyle bir bağ kurarak, kanıtlarıyla açıklar. daha fazla bilgi için (bkz: totem ve tabu) (bkz: musa ve tektanrıcılık)
bu bağlamda bakıldığında islam macerası türkler için, milletler tarihinin emperyal kültürel baskı ile tek tanrılı dönemine geçme vesilesidir. göktanrı dini tek tanrılı olsa dahi, toplumsal olarak sıkı bir organizasyon olamayan ve göçebe kültür gereği görece sığ bir kültüre sahip olan türklerin göktanrı inancı islam karşısında yenilmiştir. ayrıca, türklerde "put" bulunmamasını islami referanslarla açıklamak komiktir. göçebe toplum tonlar ağırlığında putlar inşa etmekten tabii ki uzak olacaktır. türk heykel ve resim sanatının döneme dair gelişmişliğine kısa bir göz atış ve o dönemki başka toplumlarla karşılaştırma (bkz: yunan medeniyeti) konuya dair komik olmayan ciddi bilgiler sunabilir.
islam'ın gelişmesi ve görece emperyal bir kültür halini alması orta doğu'dan orta asya'ya ilerlerken, aksi yönde ilerleyen türk kavimlerine de tutunacak bir dal sunmuştur. türk kültürü, sosyal yapısı, bilgi birikimi, nüfus çoğunluğu gibi onlarca benzer sebepten araplara bölgede üstünlük sağlayabilseyi, belki de bugün araplar göktanrı inancına sahip olacaklardı. konu esasında bu kadar basit, ilmen değil de mit'lerle, gerçeküstü masallarla bakılmadığı sürece.
ki bu türkler eğer kılıç zoruyla dinini değiştirebilecek derecede şerefsiz bir millet olmuş olsalardı "şapka giymiyor, namaz kılıyor, arapça ezan okuyor" diye patır patır adam asan laikçilerin baskısıyla hristiyan olurlardı. bu sebeple bu görüşü savunan gerzekler ahmaktır.
Türkler şaman inancından sıkılmış veya şamanlarla sözleşmeleri sona ermiş te bir ihale açmışlar, bütün dinler teklif sunmuş; Vatikan, Mekke ve Kudüs'ten temsilciler sunum yapmış, Japonyadan şintoistler ve uzak asyadan budistlerle sihler de gelmişte türkler akıllarına yatanlar arasında proof of concept yapmışlar. Sonra da bir araya gelip islamiyeti seçerek ihaleyi sonuçlandırmışlar. Seçim deyince böule bir algı oluşuyor. Oysa olan şu, savaşı kaybetmişler ve imzaladıkları anlaşmanın maddelerinden biri dinlerini unutup islamiyeti seçmeleriymiş. Yani Türkleri müslüman yaparak sevap kazanmış galip olan devletin ordusu ve kumandanı.
Türklerin şamanist baskılardan sıkılması olayını zırvalayan arkadaş, bu kafa kımız kafası mı? Eğer öyleyse kımız denen nane gerçekten iyiyniş diyeceğim.
bu seçimi "en güzel olay" olarak tanımlayıp, türkler olmasa götü boklu araplar nasıl taşıyacaklardı islam sancağını avrupa'nın göbeğine? sorusunu sormaktan beis görmeyen dahi islam dinine aitse ortada çok derin bir kafa karışıklığı mevcut. "götü boklu" gibi ırkçı bir tanımlama ile islam dininin peygamberini, dört halifesini ve onlarca kutsallık atfettiği bireyini götü boklu ilan edip, aynı dine iman etmenin kime ne faydası olduğunu yüz yıl düşünsen bulamazsın. arap bir peygamberin din doktrinine iman edip arapları götü boklu ilan etmek einstein'in insan aptallığı ile ilgili söylemine kanıt olma çabası olarak kabul görebilir.
türk tarihi, türk toplum yapısı iyi kavranmadığı takdirde insanların yanlış yorumlaması oldukça olağan olay.
türk toplumunun sığ bir kültüre sahip olduğunu iddia etmek hatalardan ilkidir. hiçbir sığ kültürde cihan hakimiyeti ve nizam hedefi bulunmaz. bu ülküyü ise yalnızca at üstünde sürülen yaşamın sağladığı psikolojik etkiye bağlamak doğru değildir. türk milletinde bulunan cihan hakimiyeti ve nizam (nizam kısmı çok daha önemlidir) düşüncesinin moğollarda bulunmaması bu açıdan mühimdir.
ayrıca türk milletinin sığ bir kültüre sahip olduğunu düşünenlere prof.dr. tuncer gülensoy'un M.Ö. 4500- M.S. XIII. Yüzyıllar Arasında Barbar Türkler adlı kitabını tavsiye etmek gerekir.
bu kitap tavsiyesi bir yana, dönemin türk yaşamı ve bu yaşamın sürdürüldüğü çevre göz önüne alındığında türk toplumunun güçlü bir idârî teşkilat, toplumsal organizasyon kurmuş olması kaçınılmazdır.
çeşitli boyların sürülerini otlatmak için kullanmaları gereken sahaların ne zaman kullanılacağı, nasıl kullanılacağı meselesinin çözüme ulaştırılması gerekliliği akıllarda tutulmalıdır.
bu bağlamda türk toplumu idâri kurumların teşekkülü açısından arap toplumundan çok daha ileridedir. bunun en büyük delili ise arapların herhangi bir merkezi otoriteye sıcak yaklaşamıyor olmalarıdır ki bunda coğrafyanın etkisi mühimdir.
türklerin emevi orduları karşısındaki mağlubiyet sebeplerini açıklarken "çin" faktöründen bahsetmemek büyük bir hatadır. dünyada türkler ve araplardan başka milletlerin de olduğu unutlmamalı, arapların doğuya hareket ederken çin'in batıya doğru genişlemeye başladığı akılda tutulmalıdır. çin batıya yönelik bir genişleme politikası tatbik etmeseydi sonuçlar ne olurdu bir kez daha düşünülmelidir.
ilk tek tanrılı din firavunun güneş dini olmamakla birlikte, Atatürk' ünde üzerinde araştırma yaptığı kayıp Mu kıtasındaki tek tanrı Mu inancıdır, onlarda da kabe gibi kutsal yerlerin olduğu, belli vakitlerde Tanrı Mu ' ya ibadet ettikleri bulunan tabletlerde geçmektedir.
Türkler' in de bu kıtadan asya' ya geçtiği, ta o zamandan beri gök tanrı inancına sahip olduğu söylenir.
yüce milletimizin için hayırlı bir vaka olmuş. ayrıca kılıç zoru seçme safhasında değildir. olamaz da zaten. ilk müslüman devletimiz olan karahanlılar bağımsız oldukları halde müslümanlığa kendi iradeleri ile geçmişlerdir. hoca ahmet yesevi gibi insanlar da türkleri islama davet etmişlerdir. ancak emevilerin ırkçı tutumları, yarı göçebe olan türklerle yerleşik diğer miletler arasındaki uyumsuzluklar türklerin yerleşik hayata zorla geçirilmeye çalışılmasına neden olmuştur. hatta kimi yerlerde türkler yerleşik hayata geçsin diye, ok atamamaları içln işaret parmakları kesildiğinden, sürülerinin gasp edildiğinden bahsedilir.
konu hakkında söylediklerime dair bir özeleştiri vermem gerekiyor. esasında, arif olanın anlayacağı bir mesele dahi olsa, herkesten arif olmasını bekleyemiyoruz. arif olmayanın çarpıtmasının önüne geçebilmek amacıyla, özeleştirimi veriyorum.
bu seçimin içinde kültür oldukça önemlidir.
her kültür, yaşanılan coğrafya ile göbekten bağlıdır.
türklerin göçebe kültürü, var oldukları coğrafya'ya uyum amaçlıdır.
göçebe kültürde şehir, mimari, heykel gelişmemiştir.
türkler göç ile ulaştıkları birçok yerde şehirleşmiş mimari eserler ile iz bırakmışlardır.
heykelin olmaması dini kaynaklıdır.
bir kültür, başka bir kültüre göre geri olabilir.
bunun sebepleri arasında coğrafi şartlar tabii ki vardır.
bu fark "sığ" kelimesi ile anlatılmamalı.
"görece sığ" arif olan için bahsolunan farkı hata payıyla dahi olsa yansıtabilir.
önceki söylediklerimde geçen "görece sığ" tabiri bu farkı anlatmak içindir. ırkçı bir eleştiri değildir. böyle anlayan var ise özürlerimi sunarım.
türklerin zamanla şehirleşebilecekleri coğrafyalarda, derin kültürel izler bıraktıkları muhakkak.
orta asya zamanında, orhun abideleri gibi birkaç eser dışında pek ize rastlanmaması(ekeleme; izden kasıt ev, köprü, heykel, ibadethane) coğrafi şartların dayattığı bir durum olsa da, kültürlerinin zenginleşmesi açısından engel teşkil etmiş, ve evet, bu dezavantaj ile, görece sığ bir kültür yaratmalarına vesile olmuştur.
