annelerinin gözünde büyümüş olmak. mümkün değildir. kazık kadar olsanız da o kutsal varlık sizi hep kundaktaki bebek gibi görecek ve öyle davranacaktır. genel olarak türk toplumu bunu yaşar, istisnalar kaideyi bozmaz.
kendini aşağılamaktan vazgeçmek.
başka hiçbir millet görülmemiştir ki kendini mütemadiyen bu kadar aşağılasın. bu başlık altı pek çok entry bile bunun örneğidir.
insan haklarına saygı duymak. evet! bu kadar aciz insanlar var bu toplumumuzun içinde. insanların yaşama hakkını gasp edecek derecede çirkin olanlar, pislikten öte olan insanlar. şu, bu, her şeyi yapıyoruz. hırsızlık, iki yüzlülük, dolandırıcılık. ama bir insanın, neden yokken yaşama hakkının elinden alınmasının hiç bir şekilde izahı ve haklı yönü olamaz.
en büyük eksikliğimiz bu; insanlara saygı duymak. eğlence, zevk pahasına bir insanın canına kast edebilmek.
şunu, bunu bir kenara koyupta düşünmek lazımdır!
insan olmayı başarabilecek miyiz biz? her şeyden önce, insan!
aşağılık duygusu körüklemeye hizmet eden saçma ve karamsar bir ifadedir. niye "hiçbir zaman başaramayacağımız şeyler" listesi olacakmış? hedeflerimizi, ulaşmaya çalıştığımız güzel şeyleri listelesek daha iyi olmaz mı?
