türklerin geçmişteki zaferleriyle, büyüklükleriyle övünmesidir. bu konuyu biraz açalım;
tarihte bir imparatorluk vardı. osmanlı imparatorluğu. bu imparatorluk dünyanın en ve tek büyük gücüydü. bütün milletler bu imparatorluğa boyun eğiyordu. askeri yönden, ekonomik yönden, siyasi yönden... çok güçlü bir imparatorluktu. sonra ne oldu? zamanla başa gelen padişahların yaptığı yanlışlardan dolayı bu imparatorluk çökmeye başladı. geriledi, geriledi ve tam herşey bitti dendiği sıra ber adam çıkageldi. o adam, herkesin bildiği gibi "mustafa kemal atatürk". zaferler kazandı, yenilikler yaptı, türk milletini çağdaşlaştırdı, geliştirdi, cumhuriyeti ilan etti, ve yine türk milletini önemli bir millet haline getirdi. yani osmanlı imparatorluğundan sonra, yine diğer milletlerin çekindiği, boyun eğdiği türkiye cumhuriyetini kurdu.
sonra ne oldu?
çok partili hayata geçiş dönmeinin başlamasıyla, ülkenin başına gelen cumhurbaşkanları, başbakanlar yüzünden yine gerileme dönemi yaşandı ve günümüzde de devam etmekte.
şimdi konumuzu toparlayalım.
biz türkler geçmişimizle övünüyoruz.büyük güç, dünyanın hakimi türkler, önce imparatorluk kurduk sonracumhuriyeti kurduk, zaferler kazandık, antlaşmalar imzaladık, ülkeyi kurtardık. kimine göre bunu o adam sayesinde yaptık, kimine göre allahın bize bir lütfuydu...
bunların hepsi güzel hoş. evet büyüktük, güçlüydük ama şimdi neyiz? başkalarının * lafına göre hareket eden, başkalarının parasıyla ekonomimizi düzelten... bir ülkeyiz. sen bu durumdayken geçmişinle övünmekle kalma. yaptığın şey ne biliyo musun? eskiyi yadediyosun ama o günlere tekrar ulaşmak için çaba sarfetmiyosun. yine başımıza bir adam mı lazım? ya da allahtan yine bir lütuf mu bekliyorsun? kendine gel türk milleti. kendini geçmişinle uyutma. geçmişini de unutma. geçmişini hatırla konuş ve yine o günlere dönmek için çalış, çabala.
hala daha kendilerini osmanlı'da zannedenlerin,tüm dünyayı şuan bile dize getirip hala daha iman gücüyle herkesi yenebilecekleri gibi imkansız hayallere inanan insanların geçmişimizle övünüp hala geçmişle yaşayarak geleceğimize yön verememe durmudur.
edit:gelen eksilere bakılırsa aramızda hala yeniçeriler var.
günahla ekilen tohum kabusla irkilen toplum ne yaptınız bu gençlik için ha tarihle övünün dövündük her ölümün her yenilginin ardından alınan ders ne kader ne bela başımdan eksik olmaz balık mı başta koktu yoksa balığın başı mı koptu balığın başına geleni pişmiş aşına bakta gör sence bir ömürün sonu mudur asitli mide içinde bok taşır bu insan söyle bu kibir neye niyet niye kısmet neye namzet bekler benden ama sahte gülüş ifaden mimiklerin istanbul bu vahadaki sarayı liriklerin hepsi çalışacak hepsi başaracak bu bebeklerin
