Güreş Türklerin en eski sporlarından biridir. Güreş sözcüğünün kökeni, Özbek ve Başkurt Türklerinin "kures" sözcüğünden gelmektedir.
Zorlu doğa koşulları ile mücadele eden ilk insanların çoğunda olduğu gibi Türklerde de güreş, adeta günlük hayatın bir parça olmuştur. Türkler ayrıca totem inanış ve göçebe yaşam biçiminin de etkileri ile, doğaya ve kuvvete düşkün kişiler olduklarından yakın mücadeleyi her zaman ön planda tutmuşlar, güçlerini topluma kanıtlamak amacıyla güreşe çok sık başvurmuşlardır. Düğünlerde, ünlü kişilerin cenaze törenlerinde, ölüm yıldönümlerinde ve diğer özel günlerde at yarışları ve koşuların yanında güreş, çok önemli bir yer tutmuştur.
ata sporudur. sonraları birkaç kategoriye ayrılarak gelişimini sürdürmüştür. tarihi kırk pınar yağlı güreşleri adı altında her sene düzenlenen bir aktivitesi vardır.
Şahsen benim en sevdiğim spor dallarından biridir. Bir dönem yapma fırsatı bulduğum harikülade bir spordur. Asırlar öncesine dayanan, güç, teknik, tecrübe ve eğitim gerektiren bir spor dalıdır. ilk başlarda savaşa hazırlık öncesi antreman olarak yapıldığı düşünülen güreş daha sonraki dönemlerde festivale dönüşerek herkesin izlediği bir spor haline gelmiştir. Belki biraz abartı olacak ama sağlıklı olan her erkek en azından arkadaş çevresinde en az bir kerede olsa güreşmeyi denemiştir diye düşünüyorum. Türkler güreş konusunda Dünya'da adından sıkça söz ettirmişlerdir. Yağlı güreş, aba güreşi ve karakucak olmak üzere bir çok alanda güreşin gelişmesine fayda sağlamışlardır. Kel Aliço, Adalı Halil, Koca Yusuf, Filiz Nurullah, Hergeleci ibrahim, Kurtdereli Mehmet gibi efsane olmuş Türk güreşçileri yeni nesil pehlivanlara da örnek olmuşlardır.
