herhangi iki türk veya iki kürt arasında bile sürüyle fark olabilir. insanlar farklıdır. bu farklılıklar dünyayı çekilir kılar. herkes tek tip olsa dünya ne boktan biryer olurdu kimbilir. olay farklı olmak değil farklılıklara tahammül ve töleranstır. insan olma sanatı budur...
türkler amerli'de 4 taraftan kuşatılmış şekilde çoluk çocuk, kadın, yaşlı 2.5 ay direnir. türkiye'de kimse umursamaz, bbc ve reuters türk olduklarından bile bahsetmez.
kürtler ayn el arap'ta 3 taraftan kuşatılmış şekilde 3 haftadır direniyor, siviller türkiye'ye kaçabiliyor ama türkiye'de kürtler ülkeyi savaş alanına çevirir. kürt lafı dünyanın dilinden düşmez.
bir kürttün tırnağı kırılsa molotof atıp ' foşik tece ' diye bağırabilir aşırı sevgi yumuşu hümanistlerimiz tarafından bağrına basılıp sokakları savaş alanına çevirmesi meşruu görülebilir.
bir türk günlerce acı çekebilir, sığındığı türkiye topraklarında havaalanında günlerce bekletilebilir, topraklarına düşman eli girince kadınından çocuğuna tek başına silahlanıp evini barkını savunup kimseden yardım beklemez bu yüzden dünyanın da dikkatini çekmez. hele bizim sevgi yumuşlarının asla şefkatine nail olmaz.
kürt ağlama kültürünü özümsemiştir. en iyi gününde bile ağlayarak kendine acındırmaya çalışır. yardım ederseniz yarın sizi arkanızdan vurabilir.
türk ise sürekli şükretme olayını benimsemiştir. ne olursa olsun koyun gibi bakar ve karnımız doyuyor çok şükür ifadesiyle olayı bağlar.
ikisi tavır da doğru değildir. bu iki halkın birbirinden ayrılan bu iki yanı, iki halkın da dış güçler tarafından rahatça sömürülerek provake edilmelerine olanak tanır.
al birini vur ötekinedir. güzelim anadolu toprakları bu gerikafalı zihniyetlerle kirletilmektedir.
