kaçabilsek kaçarım. ancak türk ün türk ten başka dostu yoktur. bu yüzden sike sike savaşmak durumundayız.
şimdi beni eksilemeye başlayacak milliyetçiler. bana bakın dostum ben savaşmak istemiyorum bu sikik ülke için. neden ? çünkü ben savaştıktan sonra yine bu amınakodumun kodamanları sanatçı bozuntuları ülkeye dönüp benim kanımla kazanılan topraklarda sefa sürecek. olan fakire olacak..
vatan, millet, sakarya deyip ankara'nın doğusuna gitmeye bile üşenenlere anlatılan hikaye.
17. yüzyıldan sonra kazandığımız savaş sayısı 3'ü 5'i geçmez iken, son kazandığımız ölüm kalım savaşını verenlere köstek olmak için elimizden gelen yapmış iken, hainlikten hainlik beğenmiş iken adam hala hamaset okuyor.
şu ıslak osmanlı rüyanızdan uyanın artık. maçanız yiyorsa ilk önce sahipsiz olan kaderine terk edilmiş ülkenin yarısı sayılabilecek doğuya gidin, orayı sahiplenin. sonra viyana, atina, bağdad, şam, berlin, bueonos aires'i falan fethedersiniz.
hadiyin lan oradan yavşaklar dediğim önermedir. gidin ege taraflarına biraz, uşak'a kütahya'ya afyon'a manisa'ya doğru gidin. o çok bi bok sandığınız cahil türk köylülerinin nasıl korkup kaçtıklarını, zenginlerinin nasıl yunanları konaklarında ağırladıklarını dinleyin. Sonra da vurun kahpeye'yi okuyun halide edip'ten. türklerin savaş esnasında bile ne ile uğraştıklarını görün. gavaslar. ancak kendinizi pohpohlayın böyle. savaştan kaçmayan, gerçekten cesur bi millet arıyorsanız ww2'nun sonlarında 2 tane atom bombasına rağmen imparatordan 'savaşın!' emri bekleyen japon tarihini inceleyin. that's enough for you, you ignorants.
