son zamanlarda çıkan şiirler şarkılardan sonra farkettiğim durumdur. Nerde saçma ve basit aşk sözü varsa virüs gibi yayılır olmuştur. ve bu samimiyetsizlik genç kesimin çoğunda bulunmaktadır.
Sanat ve söz değeri sıfır şarkılardan da bunu anlamak mümkündür. Genelde böyle şarkılar dinlenme rekorları kırmaktadır. Acılı aşk hallerini anlatan şarkı sözleri dahi cıstak cıstak havayla topluma dayatılır olmuştur.
En kötüsü de kenarda köşede kalmış mükemmel şarkılar ve şiirlerin hak ettiği değeri görememesidir. Türkiyedeki insanların yarısının kendisini leyla diğer yarısının da mecnun sanması tüm sanatsallığı tüketmiştir.
Bu arabeskleşme akımı düşünceyi de yozlaştırmıştır. Sonuç olarak cahillik içinde yüzen ve tek bilgisi "ben seni çok sevdim ama sen beni terkettin " felsefesinde dönen bir nesil türemiş ve yayılmıştır.
Şimdi ne yapsak boştur. Bir Yahya Kemal'i anlatmak yada tarihteki bir olay üzerine konuşmak mümkün değildir.
Ve yine toplumumuzdaki para kazanma ve yaşama algısı da bilgiyi değersiz ve önemsiz kılmıştır.
Birçok kişinin küçükken aldığı öğütün "eline ekmeğini al gerisine karışma " ile büyüdüğü malumdur.
Sonuç yaratıcılığı sıfır, düşünmekten aciz ve ön yargılar içinde boğulan bir türkiyedir.
