vatan olduğu için, bir karış toprağı feda edilmez, başka bir sebebe gerek duyulmaz, "vatan" bilindiği için.. gerisi, berisi teferruattır sadece..
oturup bunu da tartışmayın!
yazmak ile bitmez, 4 mevsimi aynı günde yaşayabilir benim ülkem, başkasının ölümüne üzülebilir, hiç tanımadığı birine muhtaç olduğu için yardım edebilir. aslında saymakla bitmez türkiye yi sevmek için gösterilecek sebepler..
böylesine karmaşa, kaos ve zıtlıkların dünyanın hiçbir coğrafyasında bulunamayacak olması.
var mıdır dünyada türkiye kadar dinamik ve değişken olup ta hep ama hep aynı kalan bir ülke. kısaca her ülkeden farklıdır. her ülkeyi gösterirsiniz bu ülke tam anlamıyla şu ülkeye benziyor diye. ama türkiye'yi böylesine benzetebileceğiniz hiçbir ülke yoktur yeryüzünde.
ama hepsinde önce vatanınız olması, tam anlamıyla belli bir sebebinin olmaması. alışkanlık... *
ya aslında seviyorum. seviyorum ama kendimi; ''fıstık benim olucak, vurucam kırbacı, vurucam kırbacı'' deyu gıcıklık eden şişkonun karşısındaki sezercik gibi hissediyorum.
memleketin sırtına binmiş bir sürü godaman, vuruyor kırbacı vuruyor kırbacı... şırrak, şırrrraaak! o iniyor, öbürü biniyor. inim inim inliyor caanım memleket. herkes sıraya geçmiş, bi de biz biniversek şu fıstığın sırtına deyu hevesleniyor. az bi nefes aldırın layn!
ortaokuldan tanıdığım düşük zeka seviyeli tipitoşların; maltepe dersanesi sponsorluğunda, yıllar sonra avukat, diş hekimi cart-curt olduklarını gördüğümden kelli sezercik modundayım. ben de diyordum ki; ''ulan bu gerzekler niye böyle mankafalarını kaldırmıyorlar defterden kitaptan. niye ispitçilik filan yapıyorlar müdür muavinine. öğretmenler gününde, en gıcık üğretmene, nasıy da yağlı ballı hediyeler getiriyorlar?'' meğer hepsi fıstığı kırbaçlama derdindeymiş.
evet... fıstığı dombili godaman bebesine kaptıran sezerciğim ben... nasıldı lan filmin sonu?
