Hz. ibrahim’in ateşe atıldığını duyunca, tüm hayvanlar o ateşi söndürebilmek için su taşıyorlarmış. Garip bir karıncada cürmü kadar yani belki de bir damlanın onda biri kadar su ile koşturuyormuş yangına. Onu görenler alay ederek, dalga geçerek karıncaya “boşuna uğraşıyorsun… Sen mi söndüreceksin dağlar kadar yangını? Hem de bir damla bile etmeyen o avcundaki suyla?” demişler. Hiç aldırmamış karınca… Kendisinden ve yaptığı işten emin bir şekilde şöyle demiş: “Hiçbir faydam dokunmasa da, hiçbir şey yapamasam da, söndüremesem de maksat safımız belli olsun dostum!” demiş.
