2 askeri kaçırıldı diye ortadoğuda taş üstünde taş bırakmaz.
türkiye:
uluslar arası sulardaki gemisinde 9 vatandaşı öldürülür, sağ kalanların türkiye'ye geri gelmesi diplomatik başarı ilan edilir, tüm yurtta ve dış temsilciliklerde çoşku içinde kutlanır.
ölenlerin üstüne de bir bardak coca cola iyi gider bu sıcak yaz günlerinde.
israil'de ortaöğretimde öğrenim gören öğrenciler seçmeli derslerde en çok; kimya, biyoloji, mekanik, motor ve makina gibi dersleri seçerken, türkiye'de ortaöğretim öğrencileri en çok din kültürü ve ahlak bilgisi dersini seçip ettehiyatü'yü öğrenmeyi tercih ediyor, ettiriliyor.
dolayısıyla bir kıyaslama yapmak, bu versustan bir beklenti içine girmek çok güç...
mavi marmara baskınının gösterdiği gibi; israil fındık kadar alete ama karpuz gibi toschaklara, türkiye ise ortalama üstü alete ama bezelye kadar toschaklara sahiptir. yok onlar yeni yetme devletmiş de biz bin yıllıkmışız da, onlar 7 milyonmuş da biz 80 milyon, biz dünyanın ilk 20 ekonomisi içindeymişiz... geçiniz bunları. toschak olmadıktan sonra ne işe yarar. adamlar uluslarası sularda geminize çıkıp vatandaşlarınızı öldürür, sizin o bin yıllık geçmişi olan devletiniz 200 yillik devlet ABD'nin ağzının içine bakar. adamlar size bir gemi daha gönderirseniz aynısını yaparız der, siz de "abluka zayıflatıldı, israil yalnız kaldı.." diye mastürübasyon yaparsınız. maalesef durum bu. acı ama gerçek.
israil in hava gücü ya da genel anlamda konvansiyonel gücü türkiyeye nazaran daha düşüktür.
israil dünya genelinde düşünürsek 12. sırada yer alan askeri gücüyle gerçekten güçlü bir ülke ama 6. sırada olan türkiye ile kıyaslamak doğru olmaz.
genel olarak düşünürsek, böylesine güçlü ülkelerin kolay gerekçelerle savaşmaları akıl alır bir durum değildir ve gerçek dışıdır.
dünyada askeri açıdan bir denge var, amerika ve dostları vs diğerleri dengesi.
israil ile türkiye aynı safta yer alıyor, savaşmaları durumunda dünyanın dengesi değişir ve amerika ve dostları, başta türkiye ve israil olmak üzere, darma dağın olabilirler. öyle bir savaş durumu yok ama, güçler dengesini muhafaza için bu iki ülke asla savaşamaz, öyle bir durum oluşamaz, teori dışıdır, imkansızdır, yok öyle bir şey.
öyle bir şey olacak olsa, ilk saldıran ülkenin güzide bir şehrine amerika yukarıdan ufak bir hediyecik bırakırsa ne yapacaksınız?
kasım paşalılığınız nereye kadar söküyor? einstein'e kadar.
artistiğin de bir sınırı var , o sınırı da ışık hızı olarak einstein belirlemiş durumda.
basiret mevzu bahis olduğunda kuruluşu yakın tarihe isabet eden göt kadar israil'in, şanlı bir tarihe sahip binlerce yıllık devletimizin eline verdiği karşılaştırma. şöyle ki;
israil 2 askeri rehin alındı deyu filistin'e tüm dünyanın gözünün önünde günler haftalar ölüm yağdırır da bu duruşundan zerre sapmaz,
türkiye 10 sivilini insani bir amaç uğruna koştururken piç bir devletin keyfi müdahelesine, bir devlet terörüne, faili belli bir cinayete kurban verir de bu olayı kınama ve lanetleme yoluna gider, ciğerini böyle dağlar, yaptırımı budur..
hayır, hayır gidip savaşalım demiyorum. ama hukuksal çerçevede sert yaptırımların olsun.
misal çıkın diyin ki israil devleti ile ticari, askeri vb bütün anlaşmalar süresiz iptal.
boğazlar bu ülkeye süresiz kapalı.
sonra ne bileyim bu olayı üzerine git türkiye cumhuriyeti devleti olarak erzak dolu 3 gemide sen yolla filistin'e. onların seyreylediği dediğim dedik çaldığım düdük politikayı bir kez olsun sen seyret. illa o yardımı oraya sokacam lan diye inat et. de ki türkiye cumhuriyeti devletini temsilen yolluyorum bu yardımı gel bunuda vur.
somut birşeyler işte..
ayrıca merak ediyorum; 10 sivil ölü, 2 rehin askerden daha mı önemsiz?
bu perspektifte asıl soru şu;
bir türk dünyaya bedel, iki israil askeride on türk'ün canına eşit (daha değerlide olabilir) ise sri lanka bakışlı madagaskar kurbağalarının ortalama yaşam süresi ne kadardır?
not:pi yi bu sefer alma, bırak yasını tutsun rahatça..
