"nobel barış ödülü" gibi bir ödülü, insan haklarıyla adeta taşak geçilen, gazetecileri hapiste olan, faili meçhul cinayetleri yüzlerle ölçülen, ayakkabı kutularıyla paralar çalınan, "düşünce suçu" diye bir kavramın hala aktif olarak cezalandırıldığı, iktidara yakın olmayan tüm şirketlerin devlet eliyle bitirildiği, devletin tüm kademelerinde kadrolaşmanın dibine kadar yaşandığı, hayvanat bahçesi müdürünün tübitak başkanı, Emine Erdoğan'ın gün arkadaşı Sema Ramazanoğlu'nun aile ve sosyal politikalar bakanı yapıldığı, polis şiddetinin iktidar köpekliği ile tavan yaptığı, yargının, ordunun bitirildiği, ne öğrencinin, ne akademisyenin ne de sıradan vatandaşın fikirlerini özgür olarak belirtemediği, toplu işçi katliamlarına imza atan şirketlerin bizzat hükümet tarafından korunduğu, sikik yargı paketleri ile özgür düşünce ve ifadenin bastırıldığı, tırlarla kaçak silahlar kaçıran, terör örgütlerine yardım eden, halkının büyük çoğunluğu açlık sınırı altında yaşarken baştaki canlının saraylar yaptırdığı türkiye gibi rezil bir ülkeye vermekten iyidir.
iğrençsiniz amına koyım. onursuzsunuz.
bi de yüzsüz gibi nobel barış ödülü bekliyorsunuz.
bundan sonra bu tip kurumların verdikleri ödülleri tanımamak, gerekirse kabul etmemek gerekebilir. ne zaman göt edicez şunları? hadi şunları göt edelim!
Bencil pislik avrupa ülkeleri arasında hak edebileceği ödüldür. onlar türkiye ile aynı kategoride bile değerlendirilemez, zira 2 milyon tanesine hâlâ bakmaktayız.
nobel barış ödülünün yunanistana verilecek olması olayıdır, nedeni ise midilli adasında yunan bir kadının küçük yaşlarında göçmen bir mülteciyi biberonla beslemesi, peki bu 3.500.000 mülteciye her anlamda yardımcı olan ve bakan Türkiye cumhuriyeti ve Türk halkına saygısızlık değilmidir.
