yabancı markaların birebir çakmalarını yapıp da az bir farkla vatandaşına çakmak isteyen üreticilerin sebep oldugu durumdur. üretiminde de ithal malzeme kullandığı kesindir. en iyisi veriyosan parayı adam gibi orjinalini almaktır. adam zaten %100 Türk malı da üretse marka ismi türkçe olmayacağından bunu baştan haketmiştir.
'abi haydar ın ayakkabısıda dayanmıyor ki nike alırım 2 sene giyerim velinin gömlekten alıp 2 gün giyceğime tommy alırım üstümde paralanır'gibi sözleri akla getiren olay.
böyle yapan tezatlık içerisinde değil, yabancı mallar satın alarak türkiye'nin sömürü haline geldiğini düşünmek yanlıştır. daha doğrusu ekonomik pazarı yeterli derecede analiz etmeden düz adam mantığıyla hareket etmektedir. türkiye'nin sömürüsüyle ilgili özelleştirmeden bahsetmekle yabancı mal satın almak arasında tonla fark vardır çünkü.
en basitinden bu mantığın olamayacağını eski dönemden bakarak herkes rahatça görebilir sanırım. türkiye'de önceden uygulanan gümrük duvarları sayesinde gümrük kotaları sayesinde ve inanılmaz gümrük vergileri sayesinde türkiye'de neredeyse yabancı mal yoktu. yabancı mal olmadığı veya tek tük olduğu halde çok pahalı olduğu içinde doğal olarak önermedi gibi herkes ülke içi üretilen malları alıyor ya da almak zorunda kalıyordu. ancak bu durum sonucunda şu an feci kalkınmış gibi bir halimiz var mı acaba? yok. demek ki bu işler böyle olmuyor. o dönemde türkiye'de üretilen malların kalitesi doğal olarak rezaletti. neden? çünkü ne yaparsan satabiliyorsun, dış pazar ile rekabet halinde değilsin ve devlet sana inanılmaz destek veriyor.
ama sonra ne oldu? gümrük antlaşmaları vs. ile kapılar açıldı yabancı pazarlar ülkeye giriş yaptı çoğu firma ne oldu tahmin edelim hadi? battı, yokoldu. nedeni de oldukça basit tabii ki, dışarıdaki kaliteli mallarla yarışamadılar ve bir süre sonra yok olmak zorunda kaldılar.
bu nedenle dünya ekonomisi ve pazarında ben dışarıdan mal satmam almam demek diye bir şey yoktur. burada görev, dışarıda yapılan malların kalitesine erişmeye çalışmaktır.
önceleri türkiye hepimizin bildiği gibi dışarıdaki malların ucuzunu, çakmasını ve adisi üreterek yol alıyordu. elbette çok büyük şirketlerden ve holdinglerden bahsetmiyorum. ancak sonra ne oldu? çin devreye girdi. bir şeyin çakması ve ucuzu yapılıyorsa bunu ben yaparım arkadaş dedi ve dolayısıyla türkiye'deki ucuz ve dandik üretim sıkıntıya düştü. şimdi çin ile bu konuda yarışılamayacağı için yapılacak şey kaliteye, özellikli nitelikli ürüne yönelmek olmalıdır.
zaten bu gerçekleştiği zaman hem ülke kazanır, hem insanlar kazanır, hem iş imkanları artar vs. O nedenle ayakkabı alacakken aynı kalitede bir türk ürünü olmaması üzücüdür, bunun başarılması gereklidir. yoksa gidip iyi diye nike alan vatnadaşta suç bulmak işin kolayına kaçmaktır.
yabancı hayranlığının geçmişten gelen devamıdır. bu hayranlık genlerimize işlediği için her malın en iyisini yabancılar yapar deyip her üründe yabancı marka almaya devam etmekteyiz.
ne kadar özenti bir millet olduğumuzun göstergesi. hayır kendime bakıyorum benim de jean'ım * ayakkabılarım, telefonum falan. asimile mi oldum lan ben şimdi.
- evet evladım asimile oldun.
+ yapmam gereken şey ne?
- o kıyafetlerini git yırt yak doğru bakırköy semt pazarına.
türk yapımı ürünlerin kalitesizliğinden dolayı mecburi yapılan eylemdir. sportaçda nike kadar ayakkabı yapsın yada dockers kadar rhat pantolon üretsinler alalım.
