türkiye cumhuriyeti nin 83 yıllık geçmişinde yaşadığı sosyal politik ve kültürel değişiklerdir
cumhuriyetin ilk yıllarında büyük bir tarım toplumudur. sanayi yok denecek kadar azdır.
halk atatürk e yani yönetime büyük güven göstermektedir. öyle ki; atatürk siyaseten destek göremediği anlarda siyasilerden, "halka giderim" cümlesi ile istedği desteği alabilmektedir.
halkın en büyük çabası günü tok geçirebilmek, üzerine giyebilecek bir kaç giysi bulabilmektir. yamalı elbise çok normal karşılanmaktadır.
gene ilk yıllardan sonra başlayan devletinsanayi yatırımları, yavaş yavaş işçi olarak çalışan bir kitle meydana getirmeye başlamış, bu kesim köy de yaşayanlardan daha iyi şartlara sahip olmuştur.
toplumda dürütlük, israf etmeme ve sahip olduğu zenginlikle övünmeme, hatta bunu gizleme anlayışı hakimdir.
atatürk ün ölümünden sonra bu durum bir süre daha devam etmiştir.
ikinci dünya savaşı ile birlikte fakirleşme tekrar gündeme oturdu. bu dönemi en rahat geciren kesim memur kesimi idi. ekmek ve şeker bulmak çok güçtü buna karşılık memurlar ekmek karneleri ile sınırlı da olsa ihtiyaçlarını giderebilmekte idi.
çok partili dönemle birlikte ülke dış yatırma açılmış borçlanma ile birlikte gelir alt tabakalara da yayılmaya başlamıştır. köylünün yüzü gülmüş, insanlar yeni ihtiyaçları normal karşılamay başlamışlardır. dönemin en önemli lüks ihtiyacı radyo dur.
ailerleyen tarihlerde daha iyi yaşam koşulları aramak için şehirlere göç bir akın halini almış iş yerlerine yakın gecekondu bölgeleri çoğalmıştır.
