konuya ilişkin olarak bir socrates güftesi aktarmak istiyorum;
güneş çıkınca gelir mi sandın bahar,
anons duyunca mı kazanılır şampiyonluklar,
itibar senin neyine, sıfır çektin o kadar,
bize laf söyleyene bakın hele,
haydi götümüzle gülelim çocuklar.
oy amman oy ammann oyyyyyyyyyyyyyyy (2)
kınalıda kuzum yarim oy ammannnnnnnnn.(2)
kendi liginde ilk defa şampiyon olan bir takımdan imkansızı istemektir bu. tabiki işin içinde şans faktörüde vardır ama çekirge 1 sıçrar 2 sıçrar 3. de elenir.
şampiyonlar ligi baz alındığında, doğru olan tespittir. yapılacak en doğru şey ise, bu gerçeğin üzerinden birbirimize gol atmaya çalışmak yerine; geçen sene içerisinde, bileğinin hakkı ile, son ana kadar savaşarak, üç büyüklerin hepsini yenerek şampiyonluğu kazanan takımı desteklemektir.
belki gücü yetmeyecektir, bazı maçlarda rezil bile olabilirler. unutulmaması gereken şey, bu takımda oynayan bütün futbolcuların formalarında türkiye' yi temsil eden bir amblem olacağıdır. o amblemi hakkıyla taşıyıp, terlerinin son damlasına kadar savaşırlarsa, ister sonuncu bitirsinler, ister gol atamasınlar, arkalarında olacağım. bunların hepsini zaten daha önce yaşadık. tek temennim fair play ruhuna yakışır bir şekilde mücadele etmeleri ve rakip sahada olsalar bile, rakip taraftarın alkışlayacağı bir futbol sergilemeleridir. kazanmak her zaman skor tabelasında olmaz. bazen yenilseniz bile rakibinizden gördüğünüz saygı, oynadığınız futbol bütün skorların üzerinde olur. bu yüzden tek bir şey söylüyorum.
fedadır sana her bir damlası,
ister kan olsun, isterse gözyaşı.
son sözü yok ki bu aşkın bize,
bursa neredeyse taraftarı peşinde.
not: şampiyonlar ligi boyunca bursaspor taraftarıyım.
türkiye nin tek itibarı bursaspor kaldıysa vay ülke futbolunun haline. şunu diyebiliriz ki türkiye nin artık itibarı kalmadı. ne bekleniyor bursaspor dan gol atsın büyük başarıdır.
saçmalığın daniskasıdır. gören de şampiyonlar ligi'nde her sezon en az bir takımımız yarı final oynuyor sanacak. bursaspor bir galibiyet hatta beraberlik bile alsa başarı sayılır.
