istanbulda doğup büyüdüm ben. kenar, varoş bir mahallesinde. hani diğer semtlerdekilerin sadece dalga geçmek için ismini ağızlarına aldıkları türden. ilk kez burada arkadaş edindim, burada aşık oldum, burada ağladım, burada güldüm. karnım hep burada doydu. benim için en iyi şehir her zaman istanbul'dur. her ne kadar yaşamaya uygun bir yer olmasa da istanbul'da yaşamakla istanbul'u yaşamak arasında fark vardır.
memleketim karadenizin güzel bir ili giresun. her yaz giderim. fakat bir türlü ısınamamışımdır oraya. nedeni bilinmez. belki orada çektiğim yalnızlıklar soğutuyor beni oradan. en güzel şehri sorsanız yine de gözüm kapalı giresun derdim.
ben dağın başı denebilecek bir yerde üniversite okuyorum. karabük yeni illerimizden birisi. ama şöyle bir olay var. ben ilk defa birisine çok fazla bağlandım orda. birisini sevdim. ''gökyüzü olmayan şehir'' diye bahsederim hep karabük'ten. fakat o kişiyi sevdiğimi, aşık olduğumu fark ettiğim zaman bu dağbaşı bana en güzel yermiş gibi geldi. dünyanın en güzel yeri, cennetten düşmüş bir bahçe gibiydi. aşkın gözümü kör etmiş olmasındandı belki bilmiyorum ama sevdiğim insan bana bu şehri de sevdirmişti. sonra çok çok kötü bir şekilde ayrıldık. şehir beni boğmaya başladı yeniden. bütün hatalarımın yüz karasıydı sanki o şehir. bu yüzden soğudum tekrardan. özlem çektiğim şey ise sadece anılarımızın gömülü olduğu sokaklar.
bahsettiğim o kişi iskenderun'luydu. daha önce bir kere gitmiştim aslında fakat pek hatırlamazdım. o anlattıkça ben dinlerdim arsuz'u, iskenderun'u. belki de isteyerek olmuştu ama sevmiştim iskenderun'u. öyle bir anlatmıştı ki bana sanki dünyanın en güzel yeri gibi gelmişti. bir sürü farklı etnik kökenin kardeş kardeş yaşayabildiği yer demişti. haklıymış da. ayrıldıktan sonra ziyaret ettim iskenderun'u. o farkında bile değildi orada olduğumun. gerçekten de anlattığı gibiydi herşey. deniz kıyısında, sıcakkanlı güleryüzlü insanların olduğu bir yer.
kısacası; ne kadar az trafiği olan, ne kadar fazla eğlenebildiğin yer değildir en iyi şehir. nerde doyuyorsan, mutlu oluyorsan, nefes alabildiğini hissedebiliyorsan orasıdır en iyi şehir.
öğrencilik yıllarımın anılarından dolayı ankara demek istiyorum. ancakm gelecekte yaşayacağım şehirde deniz opsiyonuna yess der oldu iç sesim son zamanlarda. hem istanbul kadar kalabalık değil, hem antalya kadar nemden çatlatmıyor, hem de liberal kafada insan sayısı fazla olduğundan ben izmir diyorum.
