türkiye'dir. eğer dış politikada çıkar siyaseti değil de mezhep siyaseti yaparsanız tüm ülkeler size düşman olur. ülkeye 1 gr. hayrı olmayanlara sırf iktidardakilerle aynı mezhebi veya ideolojiyi paylaştığı için yanaşırsanız ve tam tersinde olanlara da sırtınızı dönerseniz, yaşadıkları teröre destek verirseniz dost ülke bulamazsınız.
neymiş mısır'da askeri darbe olmuş. suriye'de diktatör varmış. sanki başa geldikleri günden beri sabah akşam ziyaret ettikleri afrika'da demokrasi manifestosu yayınlıyorlar.
en dostu ingiltere'dir belki de. lozan antlaşmasının gerçeğini farkeden varsa düşmanı dost eden bir antlaşmadır.(ingiliz ve türkleri). bi sonraki osmanlı'nın en büyük müttefiki olucak zannımca. boşuna m.kemal'in cumhuriyet döneminde tek buluştuğu ülke olmadı. bir de adamlarım 2020 planları var. ihracatlarında en büyük payı türkiye'ye ayırmış .o yüzden ,
ermenistan'la israil'i si.tir et. gelecekte almanya olucak gibi duruyo
Ona bakmadan önce kendi içmizdeki sorunlara bakarsak kendimiz oluyoruz. Gelişemeyen bir ülkeyiz her anlamda, belli bir düzen yok, kurumlardaki işleyişler yine öyle. Yani daha o soruna gelmeden o kadar sorun var ki ülkemizde ona gerek kalmıyor.
düşmanın büyüğü küçüğü olmaz. unutulmamalıdır ki küçük bir kıvılcım koskoca ormanı yakar. düşmanları saymakla bitmez ama dostumuz da pek yok gibi. yani bizim bizden başka dostumuz yok.
