itiraf ediyorum o bendim. ne yapabilirdim içimden seviniyorum ben. birde sevincimi final maçına saklıyorum galiba. hevesim kursağımda kalmasın diye. etrafı kırıp döküp evin içinde yardırmaya da gerek duymuyorum.
bir adet evimizde bulunan insandır. annemdir. hatta sakin kalmak değil, maç bittiğinde kendini kaybedip "aannneeeeöövv" çığlıklarıyla yatağına çıkıp, kadını kaldırmaya çalışmama rağmen, "aa çok uykum var sevindim ama" demeyi başabilmiştir.
babamdır. okumak için adlığım ferit edgü nün hakkari de bir mevsim adlı kitabını okudu tüm maç boyunca. hiç istifini bozmadı. ben maç bittiğinde böğürürken "roman akıcıymış" dedi. şimdi yatmakta.
