ünlü olmanın yolu köşe başlarını tutmuş birilerinin yatak odasından geçtiğinden, ünlü olununcaya kadar o kadar falafoş olunur ki, artık kendilerine rezil gelmezler. tabiki istisnalar vardır. aman ha genelleme yapmayalım.
özellikle gençlere empoze edilmek istenen yaşamdır. bunlar adete bir fabrikada üretilip, ambalajlanan ve vitrine konan mallardır. onların pislikleri, fantezileri, bayağılıkları, ahlaksızlıkları genelleştirilip meşrulaştırılmaktadır. orta tabaka bir vatandaşın yaptığı bir ahlaksızlık tepki görüp kabul edilmese de bu 'ünlü' denen mal'lar bir ahlaksızlık ya da sapıklık yaptığında yaptığı şey meşrulaşmaktadır.
(bkz: umumileşen şer meşrulaşır.)
özellikle twitter furyasından sonra, ünlerine ün katmak için daha da rezilleşenler grubudur. kimisi saksıyla beyninin yer değiştirdiğini ispatlar, kimisi noel kıyafetleriyle striptiz yapar, kimi diğerini karalamak için elinden geleni ardına koymaz küçülür...
utanç kaynağıdır. öyle bir hal aldı ki, artık türk ahlakı, örf ve adet yerini bambaşka şeylere bırakmıştır. tek gecelik ilişkilere, mahremini ortaya döküp rezil yaşamını gözler önüne sermeyi marifet bilir olmuşlar. en büyük suç da hem sanal ortamlarda hem de başka yerlerde bu tür insanları sanatçı diye destekleyen, ayakta alkışlayanlardadır.
çoğunda bir batı özentiliği mevcut olup, rezillik için tek başına yeterlidir. hiçbiri kültürel değerlerimiz hakkında konuşmaz. yoksa köylü türkücüden ibaret olur. aman allah korusun.
yurt dışındaki ünlülerin de çok elit yaşamı olduğunu savunmayın lütfen.ünlü olmak isteyen herkes bu rezilliği sever.istisnaları da göz ardı etmem tabi.
hatırlarsanız bi andy warhol klasiği vardı.çok insanı ünlü edip rezilliğe çeken.
birde olmayan alt yapı ve toplumun cahilliği neticesi bir anda kazanılan şöhret neticesi insanlıktan çıkıp yaratıklar sınıfına girerler.
nimet abla milli piyango bayiisi kuyruğunda olan ve "milyon liralar bana çıksa" diye hayal kuran zavallıları izledikçe, aslında sahip olduğu şeyin esiri olacak bir yapıda olan bu insanlara acıyarak "inşallah çıkmaz" denmektedir. hiç olmaz ise bu hali ile bir parça insanlar. istediği paraya sahip olur ise, insanlıklarını kaybedecek olmalarının farkında değiller.
bu yetersizlik ve alt yapı eksikliği toplumun her alanında göze çarpıyor. lüks tesettür defileleri ve bir anda gelen zenginlik ile din adına yapılan israf ve şamatalı yaşam, atlanılan sınıfın şaşkınlığı ile acınası insan manzaralarını görmüyormuyuz?
işte, popüler kültür etkisi ile cahil toplumda bir gecede yaşanılan şöhret insanları yaratık sınıfına sokuyor.
aslında bu insanımsılar; sahip olduğunu sandıkları olguların esiri oluyorlar.
kredi kartı borcuyla, açlık sınırının altında yaşamaya çalışan şahsımın yaşadığı rezillikten çok daha yeğlenecek rezilliktir. Keşke bende öyle yaşayabilsem.
birkaç seveninin olduğunu gördüğünde bir yerleri kalkan, sonradan görme insanların yaşamıdır. gece hayatını, her hafta sevgili değiştirmeyi, uyuşturucuyu bir halt zannederler. garajında üç tane son model arabası vardır ama yetmez dördüncüyü de alır. diğer tarafta erkan can gibi gerçek sanatçı bir kişilik mütavazi arabası ile dolaşmaktadır. özel hayatına dikkat eden, magazinden uzak kişilerin geldiği durumlarda bellidir. hepsi baş üstünde tutulmaktadır, sanatçı denmektedir. ama bir şarkıyla patlayıp ünlü olanlar iki gün sonra unutulmaktadır.
sahip olmakla hiç bir şey olunamayacağını, sadece olmuş gibi görünülüceğini kanıtlayan yaşamdır. gerçek seçkinlik, saygı, sevgi, yetenek, statüyle ve parayla kazanılamaz. (bkz: to have or to be)
ünlüler sisteminin sorgulanmasını gerektirir. bu ne a.q? millet üç kuruş için götünden terlesin, bunlar bir gecede bi onbinleri, yüzbinleri götürsün...
ne kadar magazin ünlüsü varsa ta a.q. vicdansız ipneler!..
