bu ülkede birilerine yaranabilmek için kendisini milliyetçi olarak gören, oy için vatan millet sakarya ayakları çeken insanlar o kadar da inandırıcı gelmedi bana.
yok mudur iyileri, iyi huyları vardır diyelim biz buna.
zaten milliyetçi milliyetçi vs.
herkes milliyetçi kesilir. millet bunlara bakınca:
--"onu anladık kardeşim bende milliyetçiyim", diyor.
görüşüne göre bakıyor ve kimse kimseyi milliyetçi diye sevmez.
mesela kemalist adam için milliyetçi olmasına gerek yoktur. kemalist olduğu kadar insandır.
aynısı şeriatçısı için de geçerli.
hangi şeriatçı adam nihal atsız gibi bir yavşağı sever? hiç...
şurası da bir gerçekki milliyetçilik evrensel dil ile uyuşmaz.
milletin yüceltilmesi ne kazandırır ne kaybettirir insana?
gereksiz bir ideolojidir.
milliyetçi değilim, olmak da istemem doğrusu...
uluyan modellerini anımsayınca hak vermekten kendimi alamadığım tespit zira uluyarak kan emme her ideolojinin icra edebileceği bir meziyet değildir, süper olan insanlara sahip olunmasını gerektirir.
hoşgörü konusuna gelince;
biri x iken diğeri y olsa dahi sorun çıkmaz buraya kadar doğrudur çünkü bu adamlar aynı bokun soyu olduklarını herkezden iyi bilir.
