hiç kimsenin konuşmadığı ve bu durumdan memnun olduğu gerçektir. siz istediğiniz kadar kürtlere deyin ama bu ülkede ırkçılığa en fazla maruz kalan halk ne yazık ki çingenelerdir.
hepimiz onları gördüğümüzde yüzümüzü ekşitiriz istemsizce.onlarla aynı ortamda bulunmaktan , onlara iş vermekten , aile kurmaktan ve dost olmaktan olabildiğince kaçınırız.toplumdan dışlanmış olmaları nedeniyle de suça iteriz.
kürt sevicileri biraz da bu konuya odaklansa keşke ama nerdeeee ?
edit: kürtlerden bahsederken herkes benim kürt arkadaşlarım var der ama neredeyse hiç kimse benim çingene arkadaşlarım da var demez.
demek ki bulgaristan' dan bir haber yaşanıyor, ırkçılığı. evet, dışlanıyor ve ayrımcılığa uğruyorlar. bu kimilerinin iyi olduğu gibi kimilerinin de cidden kötü olduğunu değiştirmiyor. lakin bulgaristan' a bir gidin ve bir çingeneye nasıl davranıldığını görün. görün ki asıl ayrımcılık, ırkçılık nasıl olur anlayın.
Son derece doğru tespittir. Yaşadığım yerde Roman mahallesinden gelen kişilerin şehir merkezinde alışveriş yapmasına bile tahammül edilemiyor.ilçedeki okulda öğretmen eksiği olduğunda direk roman mahallesinde ki okuldan çekiyorlar. Sanki o çocuklara öğretmen vermek bile lütufmuş gibi.
metrobüste başıma gelen bir olay aklıma geldi. insanlığımdan utandım, ağlayacak gibi oldum ama sadece yutkunmakla kalmadığım olaydı bu.
bir hafta sonu mecidiyeköyden bakırköye gitmek için metrobüse bindim. metrobüsün en arka kapısından içeriye girdim, metrobüste yer bulma refleksi ile biraz hızlıca karşımda ki koltukları boş görür görmez oturdum ve en ucuna geçtim. bu refleksimin altında yatan şeyse kitabımı rahat rahat okumak istediğiydi. kitabımı çıkarırken çantamdan sağımda 3 tane bayan roman kadınının çiçek sepetleri ile köşede oturduklarını kendi aralarında muhabbet ederken belki de birinin eşine, sevgilisine, arkaşına alacağı çiçeklerini düzenliyorlardı. bir ellerinde makasla güllerin dikenlerini konuşurken sanki yerini biliyormuş gibi ustaca kesiyordular. ne güzel bir iştir değil mi çiçekle uğraşmak... neyse burası ayrı bir konu.
sonra durağa yanaştık. 3 tane kadın bindi romanların oturduğu sırada 3 kişilik yer vardı ama binmediler otobüste doluydu ! yüzlerini ekşittiler ve ayakta beklediler. o an inanılmaz sinirlendim, gözlerim sulandı sinirden bir şey söylemek istiyordum ama yapamadım. sonra ki durak gene böyle oldu. bu sefer ben rahatsız oldum ve romanların yanına yaklaştım ve onlarla konuşmaya başladım. kız arkadaşımın yanına gittiğimi çiçeklerin ne kadar olduğunu sordum. tanesi 3 lira abe dediler. 3 tane aldım. pembe, beyaz ve kırmızı renklerinde. sonra konuşmaya başladık. işlerini anlatılar, akşama kadar çiçek satarak nasıl geçinmeye çalıştıklarını...
sonra ben onların yanına geçince diğer sıra koltuklar doldu tabi...
yazıklar olsun bizim insanlığımıza... aynaya bakıyorum ve utanıyorum ! başka da bir şey söylemek gelmiyor içimden.
insanlar birilerinden belli bir toplumdan hoşlanmıyor olabilir bu gayet doğaldır. Irkçılık falan yapılmıyor çingenelere onlar yaşadıkları hayattan memnunlar çünkü kültürlerini yaşıyorlar.
çok isteyen onlarla aile kurabilir, evlenebilir, iş verir, diş verir, el verir... ne verirse verir. Tutan mı var?
çingenelerin yaşam biçimi, insan onuruna yaraşır bir seviyede olmadığından, az da olsa bir ötekileşme olabiliyor. bir çok çingene çalıp çırparak yaşamını devam ettiriyor. bu insanlara nasıl bir sevgiden bahsedilebilir.
ne yalan söyleyelim, gerçektir.
ha bu başlığı açan ve hayır kardeşim ırkçılık yoktur diyen er kişi çıksın evini taşısın bakalım çingene mahallesine.
çocuğunun o ortamda büyümesini ne kadar isteyecektir.
boşa dememişler:
çingeneye beylik vermişler önce babasını vurmuş.
Çiçek gibi insanlardır lan onlar. Benim arkadaşlarım var git mekanlarına krallar gibi ağırlasınlar seni. Kahvehanenin yada cafe nin herneyse en iyi köşesinde oturan şahaiyetleri kaldırır seni oraya oturturlar. Herşeyin en iyisini yedirirler. Hoş sohpettirler.
