türkiye'nin en büyük geri kalmışlıklarından biridir. bir kere gelişen ülkelerde ne vardır. ben sayayım, rahatlık, huzur vs. yani kısacası istediğin her boku yapabiliyorsun. bu da seni psikolojik bunalımlara iter çoğu zaman. insanlar yeni arayışlara geçerler, hiç zevkini tatmadıkları bir eylemin peşine düşerler. tabii ki cinayet işlemeye doğru sürüklenirler. yani bazen psikolojik baskıdır sebep. bazen de genetiktir, 47 kromozom gerekir, o babanın yeteneğine kalmıştır. bazen de çocukluk döneminde etkilenilen travmatik olaylara dayanır...
Milletçe en büyük üzüntülerimizden biridir. En yetenekli yalancilar en yetenekli hirsizlar tecavuzculer bizdeyken seri katillerin bizde olmamasi üzücü bir durumdur.
hannibalı izleyip gelen insanın haklı serzenişidir. ben de vakti zamanında aynı serzenişi yaptıydım. olum o adamın yaptığı yemeğin insan etinden yapıldığına emin olsam bile yerim. neyse konumuza dönelim, bizimde serikatillerimiz genellikle tecavüz+ cinayet şeklinde oluşmuş. bi estetik katın bi analizlik şey bırakın da üzerine düşünüp sizden hem nefret edip içten içe hayranlığımızı yaşayalım. yok amk. uçkurunuzdan başka bişeyiniz yok.
Türkiye'de her çalışan seri katil potansiyelini taşır. Başta patron ve yalakası sonra müdür ve iş arkadaşları şeklinde planlar kurar. Bizim şirkette olsa ben bizim katın çaycısından başlamasını isterim.
bunu hem sosyolojik hem de siyasal açıdan değerlendirmek mümkündür. sosyolojik açıdan bakacak olursak, seri katil potansiyeli psikolojik bir vaka veya hastalık sonucu belirir ki, kişide henüz bunun en ufak belirtileri görüldüğünde ki bu kesinlikle bir suçlama değildir, tabiri caizse "ruh hastası" yaftasıyla fişlenir ve dikkatler o kişinin üstüne çekilmiş olur. zamanla artmaya başlayan bu psikolojik vaziyet, henüz çevresindeki kişilere zarar vermeden klinik nezarete alınır. siyasal açıdan bakılacak olursa, cinayet denen kavramı bizler en çok siyasi sorunlarla ilgili yaptığımız tartışmalar içinde kullanıyoruz. 1950 senesinde çok partili döneme geçmiş, 68'de solcu yapılanmalar ve öğrenci hareketleri, sağ-sol çatışmaları, on senede bir gerçekleşen darbeler derken, cinayetler -kadın cinayetleri, kan davası gibi şahsi olanlar dışında- hep siyasi bir dava üzerinden şekillendi. siyasi suikastlerin hangi birini sayalım? uğur mumcu, hrant dink, muhsin yazıcıoğlu, susurluk ve son olarak da 17 aralık operasyonu sonrasında gerçekleşen ve unutulmaması gereken ankara kaçakçılıkla mücadele şube müdürü suikasti. dolayısıyla toplumsal normlar içerisinde cinayetleri maalesef ahlaksızlık çemberinden söküp çıkaran tek sıfat bu bahsettiğimiz politik cinayetler.
maalesef uzulerek katildigim gorus.
bicok turk seri katilin hayatini arastirdiginizda farkedeceksiniz ki hepsi bi sekilde husrana ugramis. beklenmedik sekilde yakalanmis. kimisinin belli basli oldurme planinin bile olmadigi goruluyor ki bize ornek olacak kimse yok.
insan gercekten hayret ediyor...
