dünyadaki şanslı insanlardır. düşünün bir kere başka kaç ülkede o ülkenin meclisinden ayrı devlet istiyoruz diye bağıran birine yine o devlet maaş öder, koruma verir ve hatta konuşma hakkı verir. bir başka örnek, amerika da yaşayan bir sürü mesela italyan kökenli insan var, çık de bakalım ben burada bir italyan devleti isterim diye.
türk tarihinde hiç gördünüz mü sebepsiz yere bir ırka katliam yapıldığını? balkanları fethettik, arnavutlara soykırım yaptık mı, ya da macarlara? ve ya niye kürtlere yapılmadı? ermenilere gelince. tamam soykırımın savunulacak bir tarafı yok fakat sen haklarını savunmak için kurşun atmayı seçersen, karşıdaki sana karanfil mi atsın istiyorsun. bakın cumhuriyet öncesine, en anarşist oluşumların başında ermenilerin kurduğu örgütler geliyor. bizim oralarda ermeni kelimesi(ermanı olarak telafuz edilir) bir küfür belirtir. şimdi benim seksen yaşındaki dedem hangi siyasi ve ya ideolojik fikre haiz ki kullanıyor bu kelimeyi. tabi ki gördüğü yaşadığı bazı gerçeklerin sonunda.
şimdi bu insanlara sormak isterim, hangi insani hakkınız gasbedildi? bu ülkede bir çok ırktan cumhurbaşkanı, başbakan, milletvekili, yönetici, işadamı, memur, sanatçı var. ben de olup sen de olmayan hangi imkan var? ha diyeceksinki, kendi bayrağım, kendi resmi dilim. orda durup bir daha düşüneceksin: devlet olamnın unsurlarını.
allah başka dert vermesin dediklerimdir. zira böyle faşist bir ülkede türk olmamak 'ölüm'dür. türk olmak da mümkün olmadığına göre, türk doğdunuz doğdunuz, yoksa bu ülkede hep ezileceksiniz. ırklarını her türlü dini değerlerinin üstünde tutan bu faşist/ırkçı/milliyetçi zihniyetle uğraşmak gerçekten zordur. bir insan nasıl türk olmasından dolayı övünür anlamıyorum, sanki türk olmak için çabalamış, bir gayretin sonucunda ona ulaşmış gibi. halbuki türk ana-babadan doğmasa türk olmayacaktı. elinde olmayan bir şeyle insan nasıl övünebilir, nasıl üstün görebilir.
