türkiye'nin siyasilerine inanamamak durumudur. seçmenin tavrı ile oyu arasındaki çelişkidir. siyasetçilerin "halkın çocuğuyuz, halktan biriyiz" demesine karşın makam otolarından indiklerini pek görememektir. hali ile de türkiye'de siyaset samimiyetsizdir. atan bol keseden atar, atmayan da boşa atılanları tutmakla geçirir vaktini...
amaç kendine hizmet olduğundan kaçınılmaz sonuçtur. iş görmek değil işini gördürmek esastır. kazandırmak değil kazanmak, yenmektir beklenti. "politika" denilen yalanlar ve kıvırma denilen sistem öylesine içine çekmiştir ki siyasetçileri açık konuşmayı gerçek hayatta bile unutmuşlardır.
-hanım bilir misin barbunya ağaçta yetişmez.
-bey bıktım senin laf döndürmenden barbunya istiyorum desene.
