garip ama gerçek. dünya'nın en güzel ülkelerinden birinde yaşayıp, değerini bilmeyen bir toplumuz. saçma kavgalarla, tartışmalarla herkes hayatı birbirine zehir ediyor. deyim yerindeyse kendi b*kuyla kavga eden tipler olmuşuz. yazık.
doğrudur.
şahsen benim tahammülüm yok. kendimi bildim bileli, irticacı derler, sağda solda konuşma, imam hatipler kapansın, başörtüsüyle şuraya buraya girilmesin, atatürk'ü sevmek kanun zoruyla mecbur tutulsıun, tarihe sövülsün, hainler sevilsin, ordu kafasına göre müslümanları tehdit edip dursun, örtülü örtüsüz darbeler yapsın, bu toprağı en yakın tarihte kurtuluş savaşında canını vererek kurtaranların şehid olma aşkıyla, allah diyerek savaştıkları unutturulsun, m.kemal'in mücadeleyi yayarken kullandığı söylem ve bildirilerde "mübarek hilafeti kurtarmak için, şeriatı savunmak için" diye insanları toparladığı, bu şuurla, yani hilafeti kurtarmak için milli mücadelenin verildiği toprakta, akabinde kanlı bir devrim politikasıyla bütün inanç ilkelerine saldırılsın, din aşağılansın, islam diyerek kanını döken dedemin mezarı üzerinde bugün üç tane zibidi kalkıp "türkiye'den müslümanlar gitsin, ülkede filancalar fazlalık" gibi cümlelerle havlasın...benim tahammülüm yok arkadaş, kalmadı. okulda ayrı çektirdiler, askerde ayrı, işte ayrı. bıktım kendi vatanımızda işgalci artıklarından tehdit ve hakaret yemeye.
