Devlet kurumlarında "işçi" olmak ise çokça yatıp azımsanmayacak maaş almaktır.Beyaz yakalar herzaman malı götüren tayfa olmazları teyit eden örneklerine çokça rastladığım kesim.efendim herhangibir devlet dairesinde işçi statüsünde çalışan bir elemanın maaşı hemen hemen küçük ölçekli bir bankadaki portföy yrd. pozisyonuna denk gelen elemanın maaşı kadardır.Adalet midir?cık değildir şekerim dememe neden baba mesleği.
-Haklarını savunacak bi parti yoktur.
-sendikaları sadece sendika yetkililerinin haklarını savunur.
-eşşek gibi çalıştırılıp az para alırsınız.
-1 mayıs'da yasadışı gruplar ve provakatörler yüzünden bayramlarını kutlayamazlar.
çoğu millet ne kadar kabul etse de eşşek yüküyle para almaktadır. ayrıca, bayramda seyranda ek primler almaktadırlar. fabrika sahiplerinin zam ve hak konusunda sendikalar boğazlarına yapışıp durmaktadır. **
gençlik yıllarını yata yata, okumak yerine gezip tozarak, taşı taş üstüne koymadan, gelecek kaygısı gütmeden geçirip, hayata atılınca, çok çalışıp az kazanıyorum diye yakınmaktır.
sormazlar mı adama, az çalışıp çok kazanmak için bugüne kadar ne yaptın diye?!
patronların ve yöneticilerin gözünde ikinci sınıf insan olmakla eşdeğerdir. etinizden sütünüzden bol bol yararlanılır bunun karşılığında elinize geçen miktar ise kargaların bir yeriyle güleceği trajikomik rakamdır. emeğinizin karşılığını mı soruyorsunuz sizin yerinizde olup o işe sahip olmak isteyen binlerce işsiz insan var ve ne derler bilirsiniz biri gider gelir biri.
analarını inim inim ağlatan patrona hala "nasıl yalakalık yaparım", "arkadasımdan 3 kurus fazlayı nasıl kazanırım", "arkadasımın ayağını nasıl kaydırırım diye düşünmektir."
çok çeşitli açılımlara maruz kalan saplamadır.
dünyada işçi olmaktan farksız demek burda yersiz bir tespit olucaktır çünkü modern dünyada gelişen kapitalist sistem (örneğin avrupa)işçi sınıfıyla 19 yüzyılın sonlarına dogru bir uzlaşma içine girmiştir.
bunun dogurduğu sonuç hem avrupa işçi sınıfının marksist çizgiden uzaklaşmasına hemde modern kapitalizmden haklar almasını sağlamıştır.
peki türkiyede durum aynımıdır?
1950 lerde yükselen sanayileşme beraberinde işçi hakları,marsist haraketle özdeşleme gibi kavramları ortaya çıkarmıştır.
ama türkiyede ki fark şuydu bu haraketler öğrenci haraketleri olup daha sonra işçi sınıfına yayılmayı hedef alan haraketlerdi.
öğreciler kadar olmasada ve avrupa kadar olmasada türkiyede ki işçi sınıfı 12 mart ve 12 eylül gibi askeri haraketlerden nasibini almıştır.
ve hiç bir zaman organize bir biçimde sesini yükseltemeyen bu sınıf:çeşitli yollardan sindirme politikalarıyla dünyanın en zor şartlarında çalışan,onurunu yitiren,karaktersizleştirilen ve nihayetinde liberal sağ partilere oy atan bir sınıf haline getirilmiştir.
bu hale getirilen türkiye işçi sınıfı uygulanan islami motifler ve milliyetçilik (içi boş) ile
tabii caiz ise kafasına vur ekmeğini al konumuna getirilmiştir.
sözleşmeli veya kadrolu çalışırlar, memurdan çok daha fazla para alırlar, ikramiye, mesai, prim bi sürü şey alırlar. işten çıkarılması durumunda tazminatını söke söke alma hakkı vardır. dolmuşta yanlarına oturmaktan kimse çekinmez, kimse ikinci sınıf yerine koymaz, memur kirada otururken o işe kendi evinden arabasıyla gider. yani türkiye de işçi olmak memur ya da serbest meslek sahibi olmaktan çok çok iyidir. **, **
patron tarafından üç otuz paraya eşşek gibi çalıştırılan, iktidar tarafından ezilen, muhalefet tarafından hor görülen, her an kapı önüne konulmaya hazır olan, cuntacılar tarafından düşünceleri silinen, çoğunluğu asgari ücrete hatta bir bölümü asgari ücretinde altında çalıştırılan kimselerdir.
çok kötü bir şeydir,patronlar sizin üzerinizden geçinir,ezilmeye her zaman mahkumsunuz,sigorta yaparlar derler ki sigorta yaptık düşük maaş alacaksın,gariban işçi ne yapsın sigortam var diye her zaman dişini sıkar,yani patron kazanır her daim
Göz göre göre kendini, kimliğini ve bütün insani değerlerini üç kuruş maaşın sunduğu hayatta kalma garantisine peşkeş çekebilecek kadar onursuzlaştırılmış olmaktır. Sistemin bir parçası olarak çarkın dişlisi değil, arasındadır, mütemadiyen çiğnenmeye mahkumdur.iliği kemiği sömürülerek, neredeyse insan haklarına aykırı koşullar altında, günde on iki, on altı, hatta enerji ve tabii kaynaklar bakanı Taner Yıldız'ın da insaflıca(!) öngördüğü biçimde on sekiz saat çalıştırılarak götünden kan getirtilmesine rağmen, sesini çıkartmaz. Bir çok fabrikada ve atelyede ekip olarak çalışıyor olmasına rağmen, ekip halinde hareket etmeyi, gerektiğinde kendi gibi, mesai arkadaşının da hakkını savunmayı bilmez. Topluluk olarak gücünün farkında değildir. Örgütlenmekten, organize hareket etmekten acizdir. Kendini sürekli yalnızlaştırır ve yalnız bir dünyada sadece acımasızlığın prim yaptığı, iyiliğin ve adaletin kati surette sağlanamayacağı düşüncesine kapılır. "Ben çektiysem, onlar da çeksin." zihniyeti ile kendi korkaklığı üzerinden nesiller sonrasının işçi hareketini damgalar. Yeri geldiğinde patron aleyhine konuşurken mangalda kül bırakmaz ancak çoğu hareketi ile patronun ekmeğine yağ sürmekten de geri kalmaz.
Türkiye de işçi olmak, zordur.
eşşek olmaktır. denetimlerin eksikliğinden veya belediyelerin rüşvet babalarından dolayı denetlendi denilip geçilen yerlerde sigortası yapılmayan, iş güvenliği sağlanmamış ortamlarda çalıştırılan üç kuruşla susturulan o işçiyi de susmak zorunda bırakan bir devlete sahip olan ülkedir türkiye. çalışırken kulağı eli kolu bacağı gidenlerden birine baktığında kendini ne için feda ettiği sorulduğunda -nitekim bu feda etmektir- 600 liradır bazen daha az. insanları böyle yaşamaya mahkum eden bunu reva gören liberal ekonominin bereketlerinden bahsedip dış borçları bitiryoooz diye bağıranların kıçlarındaki pamukları, tabağındaki havyarı üretir işçi. samimidir çoğu. akşam götüreceği iki ekmeğin derdindedir. çocuklarıda ezilir bu insanların.
okul gezisindeydik o gün. gezi dönüşü starbucksa uğrayalım hojaaaaam diyen bir gençlik silsilesi vardı -hepsinin ailesi feci solcudur vesselam- müzik dinliyordum. arkadan biri dürttü fucuratmucurat bunlar starbuksa gidelim diyo pahalıdır di mi orası bilirsin dedi. babası inşaatlarda boya yapıyordu bu arkadaşımın. amaaan içmeyiz ne olacak dedim gülümsedim. servisten indik. kıçı büyük züppe bi tip yaklaştı ve o arkadaşıma xyzklsk sen ne içiceksin orda hehe dedi. gitti. yıkıldım. o da yıkılmıştı. isyan etti. evet babam işçi. evet paramız yok ama bunu bu şekilde yüzüme vurmaya hakkı yok dedi gözleri dolmuştu. içimden küfrediyordum dışımdan herkes zengin doğacak diye bi kaide mi var boşver o densizi dedim. sonra düşündüm. çok mu ütopya dedim. çok mu ütopya herkesin eşit olacağı bir toplumda yaşamak. evet dedim. hayal bunlar. eşitlikten ziyade insan yönünden eksik bir toplumda yaşarken eşitliği hayal etmek çok ütopik.
Eşşek gibi çaışıp emeğinin karşılığını yeterli olarak alamaz . iş güvenliği sağlanmamıştır , sigortası yoktur . Ama sırf ekmek parası için bunlara katlanır . Patron onların sırtından geçinir .
türkiyede işçi olmak dünyanın bir başka ülkesinde işçi olmaktan farksızdır.sonuçta emeğini kiraya veriyorsundur patrona o da sömürüyordur bunu üç onbeş para karşılığında.bu olayın türkiyede olmasıyla bir başka ülkede olması çok farklı değil zannımca.şimdi demeyin bilmem nerede işçiler bilmem kaç bin dolar alıyorlar diye.onların ülkesinde de o para onlara yetmiyor.
