açık konuşacağım, amacım sitem etmek ya da eleştiri yapmak değil.
türkiye'de gazetecilik, yandaş medya diye gruplara ayrılmaktır.
türkiye'de gazeteciliğe göre objektif haber yoktur. her haberin toplumu bir ideolojiye yöneltmek gibi amaçları vardır.
türkiye'de gazetecilik, köşe yazıları her ne kadar kişisel olursa olsun, siyasi bir konuya değinildiğinde her an içeri girebileceğiniz kadar riskli bir sektördür.
türkiye'de gazetecilik, zaman "cemaatçi", gözcü "kemalist", sabah "akpli" diye kolayca ayrım yapabilmektir.
türkiye'de gazetecilik, asparagas haberlerin ön sayfada büyük harflerle lanse edildiği bir sektördür. (bkz: http://uzmanasor.org/wp-c...ploads/2013/06/takvim.jpg +uludağ sözlük galeri ye eklensin)
türkiye'de gazetecilik, özgür fikirleri risk olarak görmektir.
türkiye'de gazetecilik, suriye'de ki türkiye konsolosluğundan kaçırılan vatandaşların haberlerine konan yasağa tepki göstermemektir.
türkiye'de gazetecilik, tüm bu kısıtlamalara rağmen savaş ay, hrant dink, ahmet taner kışlalı gibi takdir edilesi gazetecilere sahip olmaktır.
eğer ana akım medyadan birinde çalışıyor ise medya profesyonelliğine uygun bir biçimde haber yapması, bilgi üretmesi neredeyse imkansızdır. siyasilerin kamuoyu oluşturmak adına kullandığı en önemli güç de medya olduğuna göre onlara itaat ederler, farkında olmadan bile. ülkemiz gündemini bile yabancı medyadan takip eder hale geldik.
"gazete" kelimesi eski hitit tabletlerinde "yalamak" anlamında kullanıldığı için "gazeteci" de otomatikman "yalayıcı" manasına gelmektedir. gazetecilik bölümünde ilk öğretilen budur. ahlakını tamamen kaybetmiş ve yozlaşmış batı gazetecileri asıl vazifelerini hiçe saymaktadır. yalamak gazetecinin vazifesidir. dolayısıyla kutsaldır. karşı çıkan münafıktır, ateisttir. **
Ülkede kriz gerceklesmis, iki genc turk gazeteci atmislar
kendilerini yurtdisina...bir iki hafta barlarda zaman gecirip, hayatin tadini cikartmislar. sonra is aramak icin kapilari calmaya baslamislar. bir gun, iki gun, bir hafta, iki derken, umitleri iyice kirilmaya baslamis.
o sirada bir ilani gorunce gozleri parlamis. ciftlikte calisacak isci araniyor' kosarak gitmisler. ciftlik sahibi, tepeden tirnaga suzmus bizimkileri,sonra ellerine birer kurek tutusturmus, buyukce
bir ahirin kapisina goturmus. gunde uc ogun yemek, saati 5 euro
karşılıginda, ahirdaki gubreyi,50 metre ilerideki kuyuya tasimalarini
istemis. yatacak yer de vermis. umutsuzluktan umuda ulasan bizim genc turkler bir haftalık isi iki günde bitirivermisler. ahiri piril piril
olmus. ciftlik sahibi agzi kulaklarinda, bizimkilerin calismalarindan son
derece memnun, ciftlikte surekli is önermis. bizimkiler, bir daha sokaklara dusmemek icin kabul etmisler.
adam, bu sefer onlari tavuk ciftligine goturmus. makinenin basina
gelmisler, anlatmis olayi. dugmeye basin, yuruyen bant calismaya baslar. onunuzde iki kutu var, irileri sag taraftakine, kucukleri sol taraftakine koyup, kutulari bantlayip, ait olduklari
kolilere yerlestireceksiniz." is bu kadar basit, anlatmis ve gitmis.
gecmisler bizimkiler birer tarafa basmislar dügmeye, bant hareket etmis, onlerine bir yumurta gelmis, almislar ellerine, bakmislar,
bakmislar, "iyi mi, kotu mu, buyuk mu, kucuk mu" tartismaya baslamislar.
bu arada bant akmaya devam etmis ve yumurtalar, bantin ucundan cöp tenekesine dusmeye baslamis. ciftlik sahibi tesadüfen gelmis yanlarina bakmis, onlarca yumurta bosa gidiyor, bizimkiler hala ellerinde bir yumurta tartisiyor. durdurmus banti, "ne yapiyorsunuz?" demis kizginlikla...
gencler saskin bakinca, siz turkiye'de ne is yapiyordunuz?" diye sormus.
"gazeteciydik!"
"belli" demis adam, "bok atmayi cok iyi beceriyorsunuz ama, iyiyle kotuyu ayirt etmeyi bir turlu beceremiyorsunuz!"
çıkar için yapılan meslektir. eline belgeler, bilgiler gelir ama kullanmaz, saklarsın. sonra bunları çıkarın olan kişiler ile aran bozulduğunda yayınlar bir de üstüne "ne dürüst gazeteci" sıfatını alırsın. süper meslektir bu şekilde icra edildiğinde ama yanlışlamasına vatan, millet sakarya dersen çocuğunun çizgi film cd'si delil olur, kendini içeride bulursun.
türkiye'de gazetecilik, doğrular söylendiğinde silivri'nin yolunu tutmaktır. çift kutuplaşmaların görülmesidir türkiye'de gazeteci olmak. bir yanda sırf piyasa uğruna kadını metalaştıran, iktidara peşkeş çeken, sayfalarını liberallerin özel hayatları ile süsleyen yandaş medya; diğer tarafta halkın gözünü açmayı ve emekçi sınıfının refahını bir borç bilmiş, haksızlıklara karşı boyun eğmeyen, her şeyden ama her şeyden önce "vatansever" medya görülür.
Mart 1923'de kurulup, 1923'den bugüne tarihsel kişilikleri yayımlayan Time dergisinin hazırladığı listeyi Time Atatürk'ü ilk sıraya koydu manşetine taşıma gibi başarıları vardır.
Türkiye'de gazetecilik yapmak gerçekten de ateşle oynamaktır. wall street journal gazetesinde yayınlanan bir makalede Türkiye'de gazetecilik "ateşle oynama"ya benzetildi. Makalede "ABD yönetimine acımasızca hücum eden, Jay Leno gibi komedyenler, kuşkusuz ki sanatlarını Türkiye'de yapmış olsa, kendilerini bir idam mangası önünde bulurlardı", "Türkiye, muhalif oldukları için gazetecileri cezaevine gönderiyor" sözleri yer aldı.
makalede, ayrıca, Türkiye'de "Laikler ile islamiler arasındaki güç mücadelesinin yeni bir şey olmadığı" savunulduktan sonra "Şimdi ise fark, islamilerin onlarca yıl başta polis olmak üzere devlet kurumlarına sızmalarının ve Batılı demokrasilerin cömert yardımlarının sayesinde hakimiyeti elde etmiş olmalarıdır" ve "Batı, sivil işlere ordunun karışmamasında ısrar ederek, başta AB'ye katılım süreci yoluyla Türk ordusunu devre dışı bırakarak ülke çapında uzun bir süre 'laik' rejim tarafından baskılanan dini unsurları cesaretlendirdi. Bu, 'halkın iradesi'ne tüm kısıtlamalar ortadan kalktığı ve askeri güc azaltıldığı için normal olarak kutlanması gereken bir durum olurdu" ifadelerine yer verilen makale "Ancak problem, Erdoğan'ın, dini özgürlüğü kısıtladığı için eleştirdiği laik ordu kadar baskıcı olduğunu ortaya koymuş olmasıdır"görüşü de yer aldı.
kesinlikle son yıllarda tarz olarak değişiklik göstermiştir. bu aralar haklarında düşündüklerimi yazmaya kalksam makaleler dolu yazı çıkar ama şimdilik saklamayı tercih ediyorum.
ancak ben yalana dayalı haberlere isyan bayrağımı açıyorum artık. başlıkla ilgisi olmayan haberler, yalan yazıp sonra tekzip edilmesi sürecinin zayıflığından yararlanılması, hakikaten can sıkıyor. bu ülkede gazetecilik okuyan, araştırma yapan, bilgi toplamaya gayret eden kesimi erittiler diye düşünüyorum. kala kala oturduğu yerden yazı yazan sığ ve kadrolu kodamanlar, magazin ikonlarının peşinde koşturan eli kameralı-mikrofonlu insanlar kaldı. bu işten teknik olarak anlamıyorum ama, sıradan bir vatandaş olarak gazeteci deyince kafamda bunlar çağrışım yapıyor.
bir de inandıkları ve mücadele ettikleri uğruna zulüm görenler var. işini hakkıyla yapıp yakayı kurtaranlar bir yerlerde işlerine devam etme mücadelesi veriyorlar. onlar sevgi eksikliği olanlar yüzünden çok acı çekiyor, bunu yaşayanlarla aynı şehirde bulunduğumu düşündükçe de...*
sanal sözlükler kullanılarak yapılır son yıllarda.
araştırma dedikleri şey buna indi çünkü.
yalap şalap tak takıştır haberlerle oluyor.
kimse de -istisnalar hariç elbet- olay yerine gidip de "haber dizisi" yapmaz.
son günlerde içler acısı bir haldedir. gazeteci olanları siyasilerden bir farkı kalmamıştır. şimdi ''içinden iyi insanlarda vardır öyle deme'' şeklinde bir görüş olabilir fakat geçmiş ve şimdiki zaman yine bu mesleğin cilvelerini gözümüze sokuyor. bir zamanlar karşı oldukları liderlerin veya isimlere yaranma belki işinden olma korkusundan ne yapacağını bilemeyecek hale getiriyor. yandaş medya olayı iyice ortaya çıktı. zaman gazetesini ilk sayfasını açtığını zaman muhakkak başlıkta taraf tutmayı rahatlıkla görebilirsiniz. herkez hayatta bir taraftır. ben objektifim diyen kimseye inanmam. özellikle gazetecilik konusunda bu işler yalan dolandır. fakat insanları karalamak bitirmek için yapılan gazetecilik gazetecilik midir? ben deniz baykal ı sevmeyebilir. fakat iyi bir şey yaptığı zaman bile inceden inceye çakma veya az yer verme gibi olaylara giriliyor.
son deniz baykal ın seks kaçamağı olayını bile haber gerçek ise arkasından durursun. onu bile yapamayan bir irade ile karşılaşıyoruz. sonrada tarafsız olduğunu insanlar düşünücektir. çamur at izi kalsın olayına girersen hem mahkemede hem halktan cezayı yersin. insanlar artık gazeteleri bugün ne yumurtlamış diye okumak istemiyor. hükümet bir şey istediği zaman hemen bir kampanya başlatıp halkın onayını alıyorsunuz. kuş gribi veya domuz gribini o kadar çok büyüttünüz sonra elinizde patladı. sonra tavuk ihracattı yaptığımız bir zamanda tavukçuluk sektörü dibe vurdu. o kadar çok söylenecek şey var ama anlayan anladı zaten.
günümüzde sansasyonel haber yapmak uğruna halkı birbirine düşürmeyi bile mübah sayan, rant uğruna halkı paniğe sürükleyen, bir kişinin sorununu halkın tamamına mal edip haksız genellemelerle sahte kamuoyu oluşturan, patron güdümlü sabıkalı meslektir.
hatalarını yüzlerine vurunca "hani nerde basın özgürlüğü" diyerek beni çileden çıkartan meslek. o zaman işinizi doğru yapın kardeşim. özgürlüğünüze laf atan mı var. cok sinirlendim sozluk
bir zamanların en saygın mesleklerinden biri olup, halk nezlinde itibarını son yıllarda ciddi kaybeden gazetecilik mesleğinin ele ayağa düşmesi sonucu bu durumu yaratan medya patronlarının kartel işlere girip, halkı uyutma politikalarına alet etmesiyle can çekişen bir meslek olup çıkması.
