bir zamanlar %40 diye tabir edilen ve türk siyasetini şekillendiren iki merkez-sağ partinin artık hiç destekçisinin kalmaması ve bir zamanlar iktidar ortağı olup yeri göğü inletmelerine rağmen devirleri geçtikten sonra yüzlerine bile bakanın olmaması durumudur. elbette bu iki merkez-sağ partinin çöküşünde hemen hemen aynı görüşte olmalarına rağmen bir türlü birleşememeleri ve liderliği mesut ve tansu gibi iki deli lidere bırakmaları da bu çöküşü hızlandırmıştır. neticede oluşan bu tabloda herhalde en çok akp'nin işine yaramıştır. tabi merkez-sağ oyları bize göstermektedir ki merkez-sağın belirli ve sürekli bir partisi yoktur. seçmen daha çok o günkü bütünleştirici lider imajına bakarak oy kullanmaktadır. geçmişte merkez-sağ partilerin yaşadığı bu durum elbette bugün yarın akp için de geçerli olacak, başka bir merkez-sağ imajı veren parti akp'nin de oylarını silip süpürecektir. demokrat parti, adalet partisi, doğru yol partisi, anavatan partisi geçmişte bu gelip geçiciliğin kurbanı olmuş ve artık siyaset sahnesinden tamamen silinmişlerdir. zaten bu partileri de güçlü kılan o günkü liderlerinden başka bir şey değil miydi?? bir de şimdi bakın bakalım topluma; anap'ı, doğru yol'u artık ağzına alan var mı. hatta halka sorun belki yarısından çoğu anap nedir diye sorsan bir çeşit haptır der, doğruyol'u sorsan hangi doğru yol diye sorar. hele genç nesil hiç bilmez.
