3 kuruş maaş ile günde 50 hastaya doğru tanı ve doğru tedavi beklenen kişi olmak.
avukat, eczacı, mühendis, mimar malı götürürken gıkı çıkmayanların sen 3 kuruş kazanınca sanki boğazındaki ekmeği alıyormuşsun gibi düşman ilan edilmek.
birde doktor olabilmek için şerefsiz hocalardan ders almaya çalışmak vardır. sanki babalarının hayrına ders veriyorlar. tabi zamanları değerli muayenehanede müşteriler bekler.
ortalama 11 sene sonunda uzman tabip olunabilen güzel ülkemde, maaşsal karşılığı 1500 tl olan meslektir. Eğitimin içeriğini, 33 yaşında bile ismin önünde yazılacak ünvan için girilen sınavların zorluğunu, alınan sorumluluğu, yükün ağırlığını, yaşanan stresin büyüklüğünü, 3,5 dakikada hastayı muayene edip memnun gönderme zorunluluğunu ve daha birçok olayı bir kenara bırakacak olursak, bünyeyi lüzumsuz yoran bir iştir, öss tercih öncesi genç kardeşlerime bir kez daha düşünmelerini şiddetle tavsiye ederim.
tıpı kazanmak için en az 2-3 sene dershaneye gidip en güzel zamanlarını boşa harcayanlar var . kazandıktan sonra terimleri öğrenmek, hazırlığı geçmek ve bitirmekte 7-8 sene desek , minimum 9 sene doktor olmak için çaba harcıyorsun . doktor olduktan sonra bir takım zorluklar var , mesela doğunun duyulmamış , elektrik , suyu olmayan köye tahini çıkan doktorlar çok zorlanırlar . bir de şehirlerde doktorluk yapan insanlar kadar rahatı olan yoktur dünyada ; hele ki devlet hastanelerinde . hepimizin bildiği gibi mesai saati 8-17 dir, ama doktorlar elinde kahvesiyle 9,30-10.00 da gelirler ve keyiflerine göre hastalara bakıyorlar . özel istek üzerinede yazıhanelerine çağırıyorlar birde insanları orada dürtüyorlar . ameliyat denildimi doktorlara gün doğuyor . bıçak altına yatma parasıda doktorların kafasından çıkan birşey zaten . adamlar bir ameliyat başına en az 3.000 tl para alıyorlar . kısacası doktor olacaksan telaşsız iş yapmak istiyorsan devlet hastanesinde doktorluk yapacaksın .
Acil yardım hastanesinde nöbetçi olup 206 hasta baktıktan sonra bi hava alayım diyerek dışarı çıkarken bekleyen 200 kadar hasta ve yakınının öldürücü bakışlarına maruz kalmak, geri döndüğünüzde ise hastalardan bazılarını güvenlik görevlisine bu doktor çalışmıyor baksana geziyor diyerek seni şikayet etmelerine tanık olmaktır. Ayrıca işlek bir şehirler arası yoldaki acil yardım hastanesinde, o kadar hastanın içinde tek doktor olarak nöbet tutmaktır.
insanların bu hoyrat dünyada sadece bedenlerindeki hastalıklara değil ruhlarına da çare aradıkları merci olmaktır. psikosomatik ön adlı tüm hastalıklarda olduğu gibi...
hiç de efsanelerdeki gibi 18 milyar kazanmamaktır.
saçma sapan bir performans sistemi altında hem hastayla ilgilenme süreleri kısıtlı hem de hükümet tarafından halka düşman olarak gösterilmektir.
en kaba ifade ile, "kıskanılmaktır". salt, eğitimsiz cahilinden değil; diğer üniversite programı öğrencisi ve mezunu arkadaşlarcada.
hele, ilerleyip çok kazanılmaya başlandıysa da, çalışma koşulları ve saat skalasına bakılmadan bir "kompleks" alır başını yürür.
girdiğin ameliyattan sonra hastan ölürse eğer hasta yakını tarafından bıçaklanman şart olur ve ölürsün. maalesefki gaziantep'te yaşanmış bir olaydır bu.
Her meslek zordur ama doktorlor sanırlar ki en zor meslek doktorluktur. Çok sevilen ve saygı değer fazlaca doktorlar vardır ancak malesef çoğunlukla Türkiye de doktorluk, ilaç şirketlerinden promosyon toplamak dolayısıyla getirisi yüksek şirketlerin ilaçlarını yazmak, yaptığı her yönlendirme için prim hesaplamak, iki kelime fazladan konuşacak diye ödü patlamak, hastanesine yaranmak ve kendi kazancını artırmak için bir sürü tahlil istemek, özel sigortalı hastalardan daha da fazla testler istemek, hastalık belirtisi görüldüğünde hemen gidince bişeyin yok hastalık hastası olmayın diye eleştirmek. Hasta olup gidince geç kalmakla eleştirmek. Eleştirildikleri anda insanları kıskançlık ve cahillikle suçlamaktır. hatta doktor olmak istemiş olmak ama olamamış olmakla suçlamaktır. Her mesleğin başarılı ve başarısız temsilcileri olmasına rağmen Türkiyede doktorluk başarısızlığın kabul edilmemesidir. Mutlaka ya hasta suçludur ya testler yanlıştır hiç olma dı Allah' a atmaktır suçu. Kısacası Türkiyede doktorluk kendini insanların üstünde görmektir.
nerede ve hangi kurumda doktor olduğuna göre değişir. ayrıca her mühendis malı götürmez, en basit örnek 13 sene yüksek öğrenimli iki yabancı dili çok iyi bilen bir araştırma görevlisi doktor olan makine mühendisi bir doktorun ayda çalıştığının yarısını çalışsa bile o doktorun kazandığının yarısını kazanamıyor. zaten bu memlekette herkesin mesleği kendine göre zor, yapmayan bilmez arkadaşım akademisyenliği.
