işi yokuşa sürme yöntemidir. sayısız yolu vardır. en popüleri bugün git yarın geldir.
acı sonuçlar da doğurabilir. örneğin;
14 yaşında hapse girmiş ve 17 sinde lösemi olmuş bir çocuk mahkum. ölmek üzere olan bir çocuğun tahliyesini bekleyen bir aile. tek istekleri çocuklarını son kez kucaklayabilmek. ölümle pençeleşen çocuk bürokrasinin labirentinden çıkmaya çalışıyor. bürokrasi ve azrail el ele vermiş sanki, aileye acı çektirmek için. keşke insanların evraklardan daha önemli olduğu bir ülkede yaşasaydık.
insanı canından bezdiren, elini kolunu bağlayan vaziyettir.
an itibariyle başımıza gelen bizi isyan ettiren durumdur. şöyle ki;
kanser hastası babamın kullanması gereken ilaç için onay almamız gerekiyor. bunun için ankara daki ilaç ve eczacılık genel müdürlüğü ne gönderdiğimiz evrakların onaylanması gerekiyor. fakat bu içine tükürdüğüm bürokrasi o kadar ağır işliyor ki, bir evrak bir odadan diğerine 2 günde gidiyor. efendim falanca memur imzalıyacak sonra falanca yönetici imzalıyacak sonra müdür onay verecek vs vs. ama benim babamın günleri sayılı, vakti yok kimsenin umurunda değil.
ha bu arada o kurumda bir dayın olsa bu işler yarım günde halloluyor. şimdi bende çaresiz sağlık bakanlığı nda veya ilaç ve eczacılık genel müdürlüğü nde bize yardım edecek birini arıyorum. belki birileri çığlığımı duyar da bize el uzatır diye.
