"kendini, insanlığını, yaratıcısını inkar etmektedir."
yaratıcısının o olduğunu düşünse zaten ateist olmaz olay orda. çoğunluğun aksine kendi düşünceleriyle bir karara varmıştır, yani herkesten çok kendi benliğini ortaya koymuştur. ayrıca insan düşünen bir canlıysa, en önemli özelliği buysa bir ateist de en azından düşündüğü için insanlığını inkar etmemiştir. ha boş beleş ateist var mı, o da var.
müslüman olmaktan daha kolaydır. çünkü ateist olmanızda sadece toplumsal bir baskıyla karşılaşıyorsunuz. ancak müslüman olduğunuzda ise statükonun bütün okları size yöneliyor. özellikle şu '6' ok.
türkiye'de taraf olmak zaten başlı başına zordur. şu an akp'li bir cemaat şakirdi bile olsanız kaybedeceğini o kadar çok şey var ki inanamazsınız. ateist olmak da bütün tarafların birleşip ortak tavır aldıkları bir safa geçmektir. güven, özveri, tecrübe ister.
"ateistim, ben ateistim" diye sokakta dolanmadıktan sonra sorun oluşturmayan durum. sonuçta ateistin alnında ateist yazmaz. aksine hayata bir sıfır önde başlarsınız. çoğu kişinin inançlarından dolayı kaybettiği şansları siz yakalarsınız. inançların oluşturduğu tabulardan arınmış bir hayat yaşarsınız.
çok zordur. çünkü akıllı vatanperver biri olsanız dahi sizi küçük müminler bir şekilde vatan haini ilan ederler.
aslında türkiye'de vatan haini olmak serbest, tabi müslüman olursan. ateistsen her türlü vatan haini ilan ederler. sonra da o tuvalet kokan ağızlarıyla 'hoşgürü dini' ve 'ileri demokrasi' türkülerini ard arda okurlar.
bir tercihtir bu. kimse bişey dememelidir. müslüman olamktan ya da hristiyan olmaktan hiç bir farkı yoktur. o da insandır. candır. rab'bın üfürdüğü ruhdur. umman da bir damladır.
onun rabbı reddetmesi, rabbın onu reddetmesi demek değildir.
biz türkiye halkı olarak, türk milleti olarak hazret-i mevlana celaleddin rumi'nin torunlarıyız.
bunu böyle düşünmeliyiz. inanca, aşka, rabbe bağlanmanın yolları vardır. ve bu yol, senin gönlünün yoludur.
sen rabbı reddet bişey değişmez. o gocunmaz da, sıkılmaz da.
o bir hazineydi, bilinmek istedi. sen bilmiyorsan kabahat değil. kayıp hiç değil. ateistlere saygı duyuyor ve onları seviyorum.
başkalarının inancına hakaret etmeden veya bok atmadan yaşadığın sürece problemsizdir. Ama sen ateizmi karşı tarafın kutsal bildiklerine hakaret etmek zannediyorsan o zaman oturturlar.
mesela;
(bkz: önder sav)
ama kendi içinde yaşıyorsan öyle yaşar gidersin hiçbir problemin olmaz.
tanıdık, tanımadık çok fazla insan tarafından, irşat ve tebliğ konusuna denek olarak kullanılırlar.
ateist adamlar genelde dini senden daha çok kurcaladıkları için, 'nasıl olur da bu mükemmel kainatın bir yaratıcısı olduğunu anlamazsın' gibisinden envai çeşit sözle ikna mekanizması abesle iştigaldir. bu durum ateistler için de zordur. her ortamda 'ben yaratıcıya inanmıyorum zaten' dememeye dikkat etse de dönüp dolaşıp laf buraya gelir ve yine zılgıtı yer. bir de türkiye de ateistim deyince her anlamda anarşist yaftası yersin. hasılı zordur. **
ateist olduğunu gizlemektir. çünkü öğrenen kişiler ya acıma dolu bakışlar atarlar. yada sizi direk tecavüzcü, sapık, hırsız olarak görmeye başlarlar. hatta "ateist olmana rağmen ne kadar dürüstsün." gibi salak ötesi laflar bile duyarsınız.
bu konuda ne yazık ki yapacak birşey yok. eğer yarın öbürgün türk halkının yüzde 95'i süperman'in varlığına inanırsa geri kalan yüzde 5 ya ayıplanacak ya da inanıyor gibi yapacak.
yüzde 90 ihtimalle, türkiye'de ateist olduğunu sanmak vardır. kin kusup, tek bir dine hakaret ederek ateist olunmayacağını bilmemektir. ateist olunca, dünyanın en ileri görüşlü, en bilgili, zincirlerinden kurtulmuş, tabuları döner tekmeyle devirmiş tek insanı olduğunu sanacak kadar sığırlaşmaktır kimi zaman. her zaman değildir ama kimi zaman gerçekten böyledir.
