din adına oy alınamaz, dini tarikatlar kurulamaz ve kendini peygamber ilan edip yemek artıklarını yedirten insanlar olmazdı. eğtim ve bilim her türlü gelişir, refah ve hoş görü artardı. doğa ve evren daha iyi anlaşılmaya çalışılır, Allah yaratmış, o bilir deyip geçilmezdi. başına gelenler, kaderimiz de bu varmış denilerek geçilmez, sorgulanırdı.
en önemlisi hayatın sadece bu dünyada oldugu ve bu fırsatın barış ve huzur içinde değerlendirilmesinin herkes için en mantıklısı oldugu anlaşılırdı.
Ülkenin dini olmaz kişinin dini olur. Genel olarak Türkiye'de inanılan/inanıldığı söylenen din islam olarak söylense de, müslüman ülke genellemesi yapmak doğru bir tabir olamaz. Din insanların vicdanında olan Allah ile kurduğu bağdır. Kimsenin kalbini okuyamadığımız içindir ki kim münafık kim hakiki dindar bilemeyiz.
Ataist olmak, riyakar ve münfafık dindarlıktan daha iyidir. Ben ataist değilim ama siyasi dindarlığın gerçek dindarlık olduğunu düşünmüyorum.
aptalca bir başlık. türkiye bir tane adam olmadığı için türkiye sanki bir kişiymiş gibi ateist, ,üslüman ya da hristiyan diye değerlendirilemez. israil sözümona yahudi devletidir, ama sosyal demokrasidir. fransa laik bir federal devlettir, ama oradaki din hürriyeti hiçbir yerde yoktur. almanya eyaletler devletidir, ama en azılı neo nazileri de inanılmaz fecaat ışid tipi adamları da bünyesinde barındırır.
ateist ülke diye birşey yoktur- sözümona bir zamanlar ateist şehri olan moskova, varşova, krakau gibi şehirlerde hristiyanlık dünyasının en güzel katedralleri bulunur.
bir müslüman olarak söylüyorum ki mükemmel bi ülke olurmuşuz, valla.
edit: ha bu arada "ateist bir ülke" olmaz, nüfusun ateist olduğu bir ülke olur. ülkelerin dini olmaz. ama demek istediğini anladım ona göre entry girdim.
aptalların başlığı. sonra da diyolar ki bizim gençliğimiz parlak, geleceğimizin güvencesi falan.
çok basit- bişey söyliim - her devlette her türlü dine inanan inanmayan adam vardır kardeşim. o yüzden din devleti konusu baştan sakat bir konudur.
hitler de denedi onu, ışid de deniyo, sonradan hepsinin poposunu zikerler mahvederler onları. hep öyle olmuştur.
çoğulcu duruş içinde olmazsan, tekilci duruş içinde olursan, diğerleri senden daha fazla olduklarından yeteri kadar basınç oluşturduklarında senin sülaleni zikerler.
insanoglunun bugünkü konjektürde başka , hatta karşı fikirlerler yaşamayı öğrenmekten başka bir çaresi yoktur.
tek tip düşünce, başlangıçta ne kadar parlak harikulade bir fikir bile olsa, ölmeye mahkum bir düşünce şeklidir.
