Ne zoruma gidiyor en çok biliyor musunuz..
Evim ilköğretim okulunun hemen yanında, her sabah çığlık çığlığa andımız'ı okuyan öğrencilerin o çocuksu o heyecan dolu sevinçle söyledikleri,
Beni yıllaaar öncesine götüren, her sabah mavi önlüğümü yakalığımı yeniden giydiren seslerini andımız'ı okurken bir daha duyamayacak olmam..
Her sabah gülümseyen yüzümdü o andımız benim..
Cırcır sesli heyecanlı kızların;
- günaaaaaaaay dın arkadaşlaaaaaaar diyişi..
Sonra tüm bıcırların baygın baygın;
+ saaaaaaaooolll diyişini duyamıyacak olmam..
Andımızı kaldırıyorlar evet. Biliyorum hepimizin ezberi ama yinede yazmak istedim;
"Türküm" doğruyum çalışkanım
ilkem; küçüklerimi korumak büyüklerimi saymak yurdumu milletimi özümden çok sevmektir.
Ülküm; yükselmek ileri gitmektir.
"Ey Büyük Atatürk!"
Açtığın yolda gösterdiğin hedefe durmadan yürüyeceğime ant içerim.
"Varlığım Türk varlığına armağan olsun."
"Ne mutlu Türküm diyene!"
O denden içerisindeki cümleler her kime dokunduysa, o dendenler onların götüne girsin tek dileğim..
Hayatımızda ne çok şey değişti ?
Türk'üz doğruyduk, değişken olduk..
