ırkçı olduğum için beynimdeki ağlama merkezi körelmiştir. ikisine de ağlamam. ama ırkçı olmam ikisine de üzülmemi engellemez elbette.
bir çocuğun ölmesi trajiktir.
ama böyle başlık açıp kendince insanları sınamak, gerçekten de trajikomiktir.
hagi çocuğu tanıyorsam ona ağlarım sanırım. tanımadığım insanların ölümleri bende bir etki yaratmıyor. çok fazla nat geo wild izlemekten duygusuzlaştım sanırım.
işkembeden sallamaya gerek yok çocuk sizin olmayınca ağlamıyorsunuz. Savaş çığırtkanlığı yapanlara bakın mesela; evlat kendilerinin olmadığı için feda etmek lafını şeker şerbet gibi söyleyebiliyorlar...
gözünüzün önünde biri ölse o zaman da bi Allah ın kulunun çıkıp ırkını sorduğunu duymadım daha. insan olan herkes üzülür bizim anadolu da...
hala kurt türk ayrımı yapan var. önemli olan aynı davaya gönül vermektir daha da öte bir kardeşlik yoktur. hepimiz müslümanız kanımca , ona göre davranalım.
halkların kardeşliği dedin kaybettin, bu klişeleşmiş karanfil kokutmaya çalışılan süslü sözcüğü teröristlerden duyduğumuz için artık çokta şirin gelmiyor kardeşlik lakırdıları, sözde değil özde icraat lazım
bak ziya paşa ne diyor:
âyinesi iştir kişinin lâfa bakılmaz,
şahsın görünür rütbe-i aklı eserinde
çoluğu çocuğu siyasete alet edip su bulandırmayın, sıçarlar çarkınıza.
hangi çocuğa boğuldu diye ağladınız bu güne kadar amk, ağlarım diyorlar. hergün haberlerde gösterilen dramlara ağlıyor musunuz? ikisine de ağlamam, türk çocuğuna üzülürüm. alın size cevap.
