ingiliz anahtarıynan veledin kafasına vurulduğunda duran kakafonik hal. dün mesela a 101 de bi çocuğu kürekle dövdüm sustu. Böyle böyle terbiye olacaklar.
Her mızmızlanmayı, zırıltıyı, saykoluğu, canım cicim diyerek sakinleştiren, bu olumsuz davranışı cahilce pekiştiren ebeveynlerin marifetidir bu özürlü çocuk güruhu.
Ağlamak, bağırmak onun sihirli çubuğudur ve bunu tillahına kadar kullanır.
Yurtdşında gıkı çıkmaz bu tayfanın, usul usul yemeklerini yerler, kuyrukta beklerler, lütfenli, ricalı cümleler kurup izin isterler.
Yere düştü mü, ana baba dönüp bakmaz bile, çocuk yerden kalkar, üstünü başını silkeler ve koşa koşa anne ve babaya yetişmeye çalışır.
Yolculuklarında minik çantasını ya da valizini kendi taşır.
Israrcı, tutturan çocuğun vay haline oralarda, kimse g.tüne takmaz bunları..
Havaalanında kendini yere atıp, ağlayarak debelenen çocuklarını öylece bırakıp, gözden kaybolan anneler babalar gördü bu gözler.
Çocuk ne mi yaptı? Anne baba gözden kaybolunca toparlanıp, ok gibi fırlayarak, eşeek gibi peşlerinden gitti tabii.
Haa haaay ne şahane bir manzaraydı. Bu şımarık veletlerin göt edilişlerini izlemeye bayılıyorum.
Eğitilmemişlerin ve de Kendi kendini eğitmeyi de becerememişlerin evlatları oldukları içindir.
insanın kendine şunu soruyor olması önemlidir;
Acaba ben Anne baba olacak, çocuk yetiştirebilecek bir insan mıyım?
Benim eksiklerim nelerdir?
Mesela ben objektif olarak kendi elestirisini yapabilen bir insanım.
Evlilik yapabilecek maddi gücüm şuanda olmuş olsaydı yine de ruhi durumuma, eş koca olabilecek olgunluğa sahip olup olmadığıma bakardım.
Gerekirse elbette yine de sevdiğimle evlenirdim. Ama evlilik içinde eşimle kurduğum iletişim sayesinde evli olma şuuruyla kendimi biraz demlendirir, eğitir ve hanımımla çocuk için en uygun zamanı tayin ederdim...
Hatta eğitim alırdım eşimle beraber, kitaplar okurdum çocuk yetiştirme ile ilgili...
Ama nerde bizim milletimizde bu bilinç?
Çocuklar anne babaları yüzünden bu haldeler...
