devletlerin dostu yoktur... çıkardaşı vardır...
eğer bir araya gelmemiz bize (vatanıma, her şeyime) bir şeyler kazandıracaksa en büyük dostum o olur...
AB'ye tam üye olmak için irandan ve rusyadan gelen doğal gazı aldığımızdan ucuza rumlara satıyorsak bir çıkarımız olmalı... eğer çıkarımız "rum vetosu" ise ya biz ne yaptığımızı bilmiyoruz yada rumlar bulmuş bir "salak" s.kiyorlar...
Bizde avanak kasnak gibi "yaşasın ne güzel yendik rumları" diye döneriz.
aklını başına al türkoğlu...
(bkz: işine bak)
hakkında yorum yapan sözlük yazarlarının yıllarca yunanistan'da yaşanmış ve bütün iyi niyetli diyalog çabalarına rağmen kaka yunanlardan zulüm görmüş olduklarını düşündüren konu.
okul çağındaki çocuklara öğretilmesi gereken ilk konudur. çünkü günümüzde ilkokulda bile yunanistan'ın bizim komşumuz olduğundan ve bu durumun bize yarattığı tehlikelerden bahsediliyor.
oysa bu yaştaki çocuklara kardeşlik, dostluk, barış gibi kelimeleri öğretmek gerekir. bunu öğretmek çocuğun düşüncelerini hiç etkileyemez diyemem ama büyüdüğünde kendisi neyin yanlış neyin doğru olduğuna karar verebilir.
önemli olan kavga, düşmanlık, kin, nefret gibi kelimelerin küçücük çocukların kulaklarına fısıldanmamasıdır.
Apoya yardımları, kıta sahanlığı kavramına tecavüzleri, Kıbrıs'ta katliama seyirci olmaları, her Yunan evladını Türk düşmanı olarak yetiştirmeleri hep dost oldugumuzdandır.
kisi bazinda gerceklemesi mumkun fakat soz konusu milletlerse gercege donusmesi zor, yine de insan isterse neden olmasin? birakalim artik turk'un turk'ten baska dostu yoktur laflarini.. sadece baris icin uzatilsin bir seyler, mesela zeytin dallari silahlar yerine.. o zaman dunya daha guzel olmaz mi?
yunanlılar türklerin "türklük"lerini kabul etmeyip müslüman yunanlı kabul etmeye devam ettikçe, türkler yunanlıları düşman bellemeye devam ettikçe, iki kültür arasındaki etkileşim ve benzerlikler görmezden gelinmeye devam ettikçe malesef gerçekleşmesi zor olan dostluktur.
neden bu kadar zor olduğunu anlayamadığım durum. sonuçta karşımdaki kendi açısından haklı ben kendi açımdan haklıyım. hangimizin daha haklı olduğunada ne ben, ne o ne de tarih karar verebilir. bir yunanla tanışmıştım marmariste. bir yerden sonra konu siyasete geliyor tabi ister istemez. ona da burda yazdıkları söyledim aynı şekilde. o da bana hak verdi. o zamanın şartları, insanları olayların o şekilde gelişmesine neden olmuştur ve bunda ne onun ne benim bir suçum vardır. sonuç olarak o zamanki olaylar nedeniyle benim ona, onun bana düşman olması kan davasından farksız birşey değildir ve saçmalığın önde gidenidir.bu olayda bu kadar basittir.
cogunlukla bizim sinirlarimiz icinde kalan dostluk goruntusudur. raki, ouzo, meze, sirtaki romantizmini sadece turkler yapar, malesef cogu zaman karsi taraftan olumlu tepki bulmaz.
yunanlarin ekseriyati su veya bu sebeble bizi sevmiyor, yunan-turk benzerliginden bile rahatsiz oluyor. turklere orta asyadan gelmis mongollar gozuyle bakiyorlar.
karsimizda dostluk heveslisi insanlarin cok fazla olmadigini bilirsek, ege denizi, cacikis, koftedes, baklavas, bakis acimizi tekrar gozden gecirebiliriz.
tarihte olan olaylar ve tarihin getirdikleri dolayisiyla olmayan ve olmayacak olan dostluktur. gülerken isiran dost olabilir yunanistan türkiye ile ama fazlasi beklenmemelidir. aradaki mesafe kalsin yeterlidir.
sadece yunanla değil birçok ülke bizimle dost gibi gözüksede dost değilizdir.
tarih boyunca milletin anasını dürttük nasıl olurda bunlar bizimle dost olsun
