ben 4-5 yaşlarındayken dedem, küçük biraderimle beni zorla yakalayıp çükümüze bakardı. sonra da "püüüh utanmıyo da dedesine çükünü gösteriyo dürzü eşşolleşekler" diye şakacıktan tükürürdü. dedemin freud'u tanımasını isterdim.
amca : bak büyümüş eşek kadar olmuş.
baba : kucağına alır ve, hadi sana örettiğim gibi söyle amcaya der.
çocuk : amca bize çükünü göstey.
amca : ayıp ama çocuğum.
çocuk : oyospu çocuuuuuuuu
amca : lannnnnnnnnn
Karadenizde ipin ucu kaçan dubuşzıbısktır. Ufacık cocukların suratları o kocaman ellerle avuclanır. Yüz " bet muncurlii nenen sağa kesile, habukada bet uşak olur mi " lafı eşliğinde sağa sola sallanır. Çocuk sevilmez, resmen dövülür. Karadenizlilerin burnunun kemerli olmasının nedenlerinden biri de bu sevme şeklidir.
