toplumu elinde büyüten güçlerden olsa gerek şekille yatan şekille kalkan, şekille göre karar verip şekile göre seven bir toplumuz. yaratılmaya çalışılan tep tip insan modelinin eseri olsa gerek. şeklin kadar insansın, kürkün ne kadar düzgünse o kadar saygı görürsün toplumda çünkü toplum elbiseden ötesini göremiyor. elbiselerin biraz eski olsun iitilip kakılırsın, anbı kişi düzgün elbiseler giydiğinde bey olur, hanımefendi olur. oysa her iki elbisenin içindeki insanı neden göremiyoruz.
ilköğretim okullarında başlıyor tek tipcilik, lise üniversire derken devam ediyor. askerlik şekilden başka bir şey değil. bir askerin şekli sporundan, bilgisinden, atışından daha önemli. insanların beyninde olanlardan daha çok dışı, görünüşü şekli ile ilgileniyoruz. bir zamanlar üniversitelerde sakal bile yasaklanmıştı şekilciliği bu kadar ileriye götürdük.
kim demiş imaj hiçbir şey diye bizim için imaj herşey.
modern bi hastalıktır aslında. belki bu topraklardan dünyaya yayılmamiştir ama en fazla burda rağbet gördüğü kesindir. fikirler ile oluşturulamayan aynı paylaşımdaki insanların tipleriyle aynı payda da birşeşelim çabasıdır. kimileri masumdur belki ama popüler kültürün can evidir.
türk toplumu ben ne derimden çok millet ne der sözüyle hareket eden, sırf millete kendini kanıtlamak için karakterinden taviz veren ve milletin hiçbir katkısı olmadığı halde milleti her dakika takan bir topluluktur. yani toplumsal bakıdan kendi olamayan bir bireyin sosyolojik halidir denebilir.
