bunu her alanda yaşanılan bir başarıda verilen tepkilerden kolayca anlamak mümkündür.
misal bu geceki Schalke galibiyeti. bulunduğum semtte 2 evin camı kırıldı, çok yakın tanıdığım 3 koca adamın şuan hastahanede elleri yüzleri kan. sevinci yaşarken açlığımızı o kadar belli ediyoruz ki; etrafı yıkıp, kendimize zarar veriyoruz.
daha çeyrek finalde bu tür olaylar oluyorsa allah bu millete final göstermesin demekten başka çare yoktur.
doğru tespittir. türk toplumu pek çok konuda başarıya ya da en azından sonuca ulaşmaya aç. belli bir doygunluğa erişildiğinde hayat daha yaşanır bir hal alacaktır buralarda da. toplumun çoğu sevse sevişse yılbaşında taksim korkulacak bir yer olmaktan çıkar. halkın büyük bir kısmı kendince ya da belli bir kitle içerisinde başarılar kazansa çekememezlik folklorik bir öğe olarak kalır. birden çok takımımız sadece futbolda değil diğer spor dallarında da tur atlamalara, kupalara, madalyonlara sahip olabilse sözlüklerde bu kadar troll cirit atamaz, bir başlık altında hepberaber seviniyor, pozisyon tartışıyor oluruz. maalesef bunları yazan ben söylediklerimin hiçbirinin gerçekleşebileceğine inanmiyorum ama ilerde bu toplum beni göt ederse de entry'yi sevgiyle editlemeye hazırım.
