gelişmiş bir ülke olma yolunca aşmamız gereken bir paradokstur. annesini, kız kardeşini koruyanlar, sokaklarda başkasının annesini kız kardeşini rahatsız etmekten geri durmuyorlar. ortada tuhaf bir durum söz konusu haliyle. başkası kız kardeşine laf edince mangalda kül bırakılmaz ama akabinde magandalık yapılır. kötülük insanın içinde var. ama sanki türk insanında daha fazla var.
ahlak; ahlaksızlığı yapanların kimliklerini din ile gizledikleri yüzü kirli bir kavramdır ki bunlar işediği yeri kendi çöplüğü sanırlar. (bkz: hüseyin üzmez)
yüzlerini açmak için ahlak masasında sevişmek yada ahlak polisine tecavüz etmek lazım.
