avrupa birliği ve abd ye yaltaklanma konusunda verilen tavizlerin sonucudur. ihraç ettiğimiz bir çok ürünü ithal eder hale getirilip yabancı ülkelerin mallarını zorla alma durumundayız artık. taşı toprağı altın şehir vb. uydurmalarla kırsal kesimde yaşayan ve üretici olan çiftçi ailelerini şehirlere getirip tüketici hale getirdi bu politikalar.
ihmal edilmekle kalmamış sanki bir sektör değilmişçesine unutulmuş kenara atılmıştır. mesela orta anadolu da ekilen tarlaların, en gözde yerlerde bulunan tarlaların bile ekilmediğini, boş bırakıldığını gördüğümde çok üzülmüştüm. neydik ne olduk...
son 25 yıldır sürdürülen ve 5-6 senedir artan dışa bağımlı politikalar ile tarım sektörü dibe vurmuştur. nüfusun yarısına yakın bir kısmı geçimini tarımla sağlayan bir ülkede tarım sektörüne verilen önemin azalması ülke geleceğinin boynuna ipi yine ülkenin geçirmesi demektir. 1998 yılı toplam istihdamının %41,5'lik kısmını tarımsal istihdam sağlarken bu oran günümüze kadar her yıl belirli oranlarda azalarak %26.4 'ya düşmüştür. ulu önder Atatürk'ün, ülkemizin kuruluş yıllarında kalkınma için tarıma verdiği önemi tartışmasız hepimiz kabul ediyoruz. tarımsal eğitime ve çiftçinin bilinçlendirilmesiyle modern ve makineli tarıma teşvik, bunların yanında toprak reformu çalışmalarına verilen önemin, o dönemde tarımın ülke kalkınmasında rolünü gösterdiğini düşünüyorum. günümüzde tarımsal üretim de kendi kendine yeten bir ülke iken, yanlış uygulanan tarım politikaları yüzünden dışarıya bağımlı bir ülke konumundayız. Türkiye'nin kalkınmasının yolunun,tarımsal ve kırsal kalkınmadan geçtiği günümüzde kabul edilen bir gerçektir. Tarımsal ve Kırsal kalkınmanın etkin bir şekilde sağlanması için önümüzde ki 10 yıllık zaman diliminde süreci iyi tanımlayan bir politika yaratılarak benimsenmelidir. bu politikanın önemli maddeleri; tarımsal yatırıma önem verilmesi ve yatırımların ivedilikle yapılması, yapılan yatırımlar ile sulanabilir alanların arttırılması, arazi kullanım planlaması ve üretim haritası çıkartılması ile çiftçilerin ve ziraat mühendislerinin bunlardan yararlanması ile rasyonel seçimlerin yapılması, teknolojinin tarlaya aktarılması ve bu şekilde üretim maaliyetlerinin azaltılıp, ürünlerin verim ve kalitesinin arttırılması, ve bunun sonucunda tarım sektöründe rekabetin canlandırılması, çiftçi örgütlenmesinin sağlanarak üretici lehine çözümlerin alınabilmesinin sağlanması ve son olarak ürün pazarlamasının gerek ülke içi,gerekse ülke dışında yaygınlaştırılması olmalıdır.
tarım bir liman, sanayi bir diğer liman. ikisi arasında koca bir deniz varken tarım limanından sanayi limanına yol almışız. uzun süre boyunca o kadar çok dalgayla boğuşmuşuz ki denizin ortasında bitkin kalmışız. şimdi ne tarıma dönüş kolay ne de sanayiye varış.
külliyen yalan bir iddiadir.
türk tarimi yillardan beri ihmal edilmiyor, hasa.
ihmal ne kelime? aksine, herkes türk tarimiyla ugrasiyor.
el birligiyle, AB'nin yüzü suyu hürmetine, türk tarimi yok edilmekte.
daha 20 sene evvel türkiye kendi kendini besleme kapasitesine sahipken, simdi iyiden iyiye disariya bagimli hale gelmistir ve bu bagimliligi pekistirmek icin muhtesem hükümetimiz ellerinden geleni yapmaktadir.
allah kendilerine zeval vermesin, ne de olsa secim zamani her ikinci yurdum insaninin reyi onlarindir.
bir tarım işçisi oğlu ve yeri geldiğin de. plastik seranın içine girip, 45 derecede çalışmış birisi olarak söyleyebilirm ki. tarımı görmezden gelenlerin alayı şerefsiz, alçak, göttür. bu kadar da rahat söyleyebilirim.
9 ay toprakta sürünüyoruz, domates yetiştiriyoruz. defterlere bakıyoruz, 2000 de domates
1 lira, en ufağından 18-04-36 gübre 12 lira. ama bugüne bakıyorum. domates 1 lira gübre 50 lira. tarım işçiliğini bitirip. bu ülkeyi avrupanın çini yapmaya çalışan insanlara tek bir sözüm var. allah layık olduğunuz yerde başınıza beni diksin. anamın, babamın, alnından akan her bir ter damlası için bak size neler yapıyorum.
tarım...
tarım lafı ne zaman geçse, bu sözcüğü nerede görsem hemen aklıma gazi'nin atatürk orman çiftliğinde "demir tekerlekli traktör" kullanırken çekilen fotoğrafı gelir...
bir ulusun kurtuluşunun topla tüfekle değil de toprağına sahip çıkması ile mümkün olabileceğini betimler bize bu enstantane.
gazi'de o yıllarda toprağına sahip çıkar, köylüsüne, çiftçisine toprağına sahip çıkmasını özendirir;
"köylü milletin efendisidir" der, "ziraat, milli ekonominin temelidir" diyerek ekler gazi...
gazi vefat eder,
türkiye de amerika'nın kucağına oturur,
"demir tekerlekli traktör" yerini "lastik tekerlekli traktör" lere brakır.
gazi'den başka bir devlet büyüğünü de göremez olur gözlerimiz traktör üzerinde...
köylüler, çiftçiler artık milletin efendileri değil, siyasilerin oy uğruna kullandıkları birer araçtır sadece...
ilgisiz, bilgisiz kimselerin sırf oy uğruna plansız programsız ziraat yapmalarına göz yumdukları, gittikçe fakirleşen kimselerdir onlar artık.
muasır medeniyetler agro'dan "agrıculture" geçerlerken, bizde tarımın adı hala tarımdır, adını taşıyan bankası dahi varken bizdeki tarım bir türlü "ziraat" olamamıştır.
(bkz: hibrid tohum)
(bkz: cargill yasasi)
(bkz: tarlalarda gezen bankacılar)
türk ekonomik tarihi boyunca yapılmış olan en büyük hatalardan biridir. günümüzde bazı bankalar tarımı destekleyici krediler vermektedir ancak tarım ülkemizde ekonomik bir getiri olmaktan çıkmış gibi ne yazık ki...
