samimiyetiyle,kurgusuyla,senaryosuyla,minimalistliğiyle,oyuncu kadrosuyla,müzikleriyle muhsin bey'dir.filmin hemen her saniyesinde yavuz turgul-şener şen kalitesi hissediliyor.sanat müziği-arabesk,beyefendilik-görmemişlik,eski-yeni kavramları uç noktada olmadan resmen hayatın ta kendisi izleyiciye sunuluyor.böyle bir filmi izlemek insanı mutlu ediyor aynı zamanda da buruklaştırıyor.çünkü hiçbir türk filmi bu filmden alınan tadı vermiyor.zevkle izleyin yoldaşlar...
(bkz: hababam sınıfı serisi)
edit: bazı twilight ergenleri sebebini soruyor özelden. 40 yıldır, her izleyişte sanki ilk defa izlemiş gibi güldürüp, duygulandıran başka hangi film var amk ?
